Ludwika Wilhelmina Wittelsbach (ur.
30 sierpnia
1808
,
Monachium
, zm.
25 stycznia
1892
) – księżniczka
bawarska
.
Córka króla Bawarii –
Maksymiliana I Józefa
i księżniczki
Karoliny Fryderyki
. Była przyrodnią siostrą króla Bawarii –
Ludwika I
i cesarzowej Austrii –
Karoliny
. Siostrą królowej Prus –
Elżbiety
, królowej Saksonii –
Amelii
, królowej Saksonii –
Marii
i arcyksiężnej austriackiej
Zofii
.
Księżna Ludwika w młodości była bardzo piękna, niektórzy uważają, że znacznie piękniejsza od swoich wszystkich córek, łącznie ze znaną z nadzwyczjnej urody
cesarzowej Elżbiety
. W młodości była nieszczęśliwie zakochana w przyszłym
królu Portugalii
, małżeństwo nie doszło do skutku z przyczyn politycznych.
Żona księcia
Maksymiliana
, z którym miała 10 dzieci:
Mąż Ludwiki był bardzo rozrywkowy, dlatego to ona przyjmowała na siebie wszystkie obowiązki. Ludwika szybko stała się wyniszczoną zmartwieniami kobietą. Już na samym początku Maksymilian oświadczył jej, że jej nie kocha i żeni się tylko ze względu na dziadka. Później zdradzał żonę i miał dwie nieślubne córki. Księżna Ludwika opowiadała jak w czasie swojego małżeństwa całkiem "schłopiała", para książęca żyła bowiem prawie jak zwykli mieszczanie. Poprzez właśnie taki tryb życia Ludwika miała wielkie problemy na dworze podczas ślubu swojej córki Elżbiety. Obawiała się dworu
wiedeńskiego
. Ludwika kochała wieś i przyrodę, nie dbała o strój i odpowiednie towarzystwo.
Ludwika jako jedyna z córek króla
Bawarii
wyszła za mąż bardzo skromnie, kochała swoją straszą siostrę
arcyksiężniczkę Zofię
, miała do niej pokorny i poddańczy stosunek.
Księżna nie pełniła żadnej funkcji reprezentacyjnej, zajmowała się wychowywaniem swoich dzieci, co wówczas było niecodzienne wśród arystokracji. Nie była żarliwą katoliczką. Zbierała zegarki, interesowała się geografią, polityka nie zajmowała ważnego miejsca w jej życiu.