Pieniądze
w różnych kształtach z czasów dynastii Shang. Otwór służył do nawlekania ich na sznurek, co ułatwiało transport i przechowywanie.
Dynastia Shang lub Yin – pierwsza historycznie potwierdzona dynastia panująca w
Chinach
, która panowała na północnym wschodzie Chin właściwych w dolinie
Rzeki Żółtej
od 1600 p.n.e. do
1046 p.n.e.
[1]. Była następczynią na wpół legendarnej dynastii
Xia
i poprzedzała dynastię
Zhou
.
Z czasów dynastii Shang pochodzą odkrywane od końca
XIX w.
inskrypcje
na rytualnych naczyniach z brązu oraz wróżebne
inskrypcje
na zwierzęcych kościach lub skorupach żółwich.
Zaczęto wówczas stosować kalendarz księżycowy, łączony z rokiem słonecznym - 12 miesięcy po 29 lub 30 dni, co 12 lat rok przestępny z 13 miesiącami. Dni i lata naznaczano za pomocą systemu 12 "ziemskich gałęzi" i 10 "niebiańskich pni".
Chiny stanowiły za rządów Shangów konglomerat plemion, których królowie posiadali władzę polityczną i religijną. Obejmowały one łącznie obszar
Niziny Chińskiej
i środkowych Chin, pomiędzy dolnym i środkowym biegiem rzek
Huang He
i
Jangcy
. Obecnie jest to teren prowincji:
Henan
,
Hubei
,
Shanxi
,
Shaanxi
,
Shandong
,
Anhui
.
Rozkwit państwa przypadł na
XIII wiek p.n.e.
. Budowano liczne miasta, rozpowszechniło się stosowanie brązu, powstało pierwsze
pismo piktograficzne
. Najważniejszą warstwę społeczną stanowili arystokraci-wojownicy. Podstawową siłą bojową były dwukonne
rydwany bojowe
, wspierane przez trzydziestoosobowe oddziały piechoty. Uzbrojenie stanowiły siekiery,
halabardy
i noże wykonane z brązu[1].
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Praca zbiorowa, China Encyclopedia str. 17, China Intercontinental Press 2008, .