Edward Okuń (ur.
1872
w Wólce Zerzeńskiej koło
Warszawy
, zm. w
1945
w
Skierniewicach
), polski malarz i ilustrator tworzący w stylu
secesji
.
Urodził się w rodzinie szlacheckiej herbu Belina. Jako dziecko osierocony przez ojca i matkę, wychowywał się u dziadków ze strony matki. Odziedziczywszy duży majątek wcześnie zaczął pobierać lekcje rysunku u znakomitych malarzy. W
1890
-
1891
studiował w Warszawie w Klasie Rysunkowej
Wojciecha Gersona
, w latach 1891-
1893
pod kierunkiem Izydora Jabłońskiego i
Jana Matejko
w
Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie
. Naukę kontynuował w
Monachium
i
Paryżu
. W 1897 pojechał studiować w szkole
Hollósy'ego
, przebywał też na
Węgrzech
, gdzie Hollósy założył kolonię artystyczną. Od
1898
przez 20 lat mieszkał w
Rzymie
, podróżował też do
Sorrento
, Amalfi,
Capri
, zwiedzał
Wenecję
,
Padwę
,
Rawennę
,
Florencję
i
Sienę
. Uczestniczył w życiu polskiej kolonii artystycznej w Rzymie oraz był współzałożycielem
loży wolnomularskiej
"Polonia". Do
Polski
powrócił w
1921
i osiadł w Warszawie. Od
1925
był profesorem w
Szkole Sztuk Pięknych
im. W. Gersona w Warszawie, w latach 1933-1934 – jej dyrektorem. Był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka". Wraz z przyjaciółmi założył
lożę masońską "Kopernik"
. Był wiceprezesem
Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych
. podczas dorocznego otwarcia Salonu Zachęty był świadkiem zamachu malarza
Eligiusza Niewiadomskiego
na prezydenta
Gabriela Narutowicza
i wraz z jednym z adiutantów prezydenta pochwycił Niewiadomskiego[1]. Podczas
II wojny światowej
przebywał w Warszawie. Po
powstaniu warszawskim
przeniósł się do
Skierniewic
, gdzie zginął w styczniu
1945
roku od przypadkowej kuli na ulicy.[2]
Malował pejzaże i portrety, projektował okładki, winiety, inicjały i ilustrował czasopisma, m.in.
Chimerę
i niemieckie "Jugend".
W jego malarstwie często powtarzał się motyw kobiety z długimi, falistymi włosami miedzianej barwy w
renesansowych
sukniach w wiosennym krajobrazie, do których pozowała mu żona. Wykonał polichromię frontowej ściany własnej kamienicy przy Rynku Starego Miasta.
Bibliografia
- M. Wallis, 1974: Secesja. Wydanie II. Wydawnictwo Arkady, Warszawa.
Linki zewnętrzne
Źródła
- ↑ Marek Ruszczyc: Strzały w 'Zachęcie' (Gabriel Narutowicz). Katowice: Wydawnictwo Śląsk, 1987, s. 165. .
- ↑ Małgorzata Biernacka: Literatura. Symbol. Natura. Twórczość Edwarda Okunia wobec Młodej Polski i symbolizmu europejskiego. Warszawa: Wydawnictwo IS PAN, 2004. .