|
Jarosław Dąbrowski
Jarosław DąbrowskiJarosław Dąbrowski przydomek "Żądło",
ps.
"Łokietek" (ur.
13 listopada
1836
roku w
Żytomierzu
, zm.
23 maja
1871
w
Paryżu
) - polski działacz niepodległościowy,
sztabskapitan
Armii Imperium Rosyjskiego
oraz
generał
i wódz naczelny wojsk
Komuny Paryskiej
. BiografiaUrodził się
13 listopada
1836
roku w
Żytomierzu
w szlacheckiej rodzinie herbu
Radwan
. W
1845
roku został wysłany do Korpusu Kadetów w
Brześciu nad Bugiem
. W
1853
roku przeniósł się do Korpusu Kadetów w
Petersburgu
, który ukończył w
1855
uzyskując stopień
chorążego
. Następnie przez cztery lata służył w wojsku
rosyjskim
walcząc z powstańcami
czeczeńskimi
na
Kaukazie
. Za kampanię kaukaską został odznaczony. Od
1859
do
1861
roku studiował w Akademii Sztabu Generalnego w
Petersburgu
, po ukończeniu której otrzymał stopień sztabskapitana i przydział do
6 Dywizji Piechoty
na stanowisko
kwatermistrza
. Dąbrowski, jako działacz
stronnictwa Czerwonych
rozbudował je organizacyjnie. W maju
1862
został powołany do
Komitetu Miejskiego
jako naczelnik
Warszawy
.[1]Był faktycznym organizatorem
Komitetu Centralnego Narodowego
. Planował wystąpienie rewolucyjne na
14 lipca
1862
r. w ścisłym porozumieniu z konspiracyjnymi organizacjami oficerów rosyjskich w
Królestwie Polskim
. Plan Dąbrowskiego nie zyskał uznania wśród
białych
i nie doszedł do skutku. Wkrótce potem Rosjanie rozbili spiski wśród żołnierzy rosyjskich. Dąbrowski został aresztowany
14 sierpnia
1862 po zadenuncjowaniu przez Polaka Alfa Wrześniowskiego, członka świty wielkiego księcia
Konstantego Mikołajewicza
. Dwa lata więziony był w
X. Pawilonie Cytadeli Warszawskiej
[2].
10 listopada
1864
roku został skazany na 15 lat katorgi. W drodze na
Sybir
zbiegł z więzienia przejściowego w
Moskwie
i od
1865
przebywał na emigracji we Francji. W
1871
r. był dowódcą 11 legionu
gwardii narodowej
oraz oddziałów broniących w
Neuilly
przeprawy przez
Sekwanę
. Stał na czele armii Frontu Zachodniego nad Sekwaną, następnie w dniu
5 maja
został mianowany naczelnym wodzem całości wojsk
Komuny Paryskiej
. Ranny
23 maja
1871
na barykadzie przy ul. Myrha w dzielnicy
Montmartre
w czasie obrony
19
i 20 dzielnicy
Paryża
, zmarł tego samego dnia w szpitalu Lariboissiere w obecności doktora
Henryka Gierszyńskiego
.[3] Został pochowany na cmentarzu
Pere Lachaise
. Jarosław Dąbrowski i
Walery Antoni Wróblewski
byli jedynymi oficerami Komuny o wyższych kwalifikacjach wojskowych. Patron Biografie Zobacz teżPrzypisy- ↑ Maria Złotorzycka, Jarosław Dąbrowski, w :
Polski Słownik Biograficzny
,
1939
-
1946
t. V, s. 8-9
- ↑ Stefan Król, Cytadela warszawska,
Książka i Wiedza
,
Warszawa
1978
, s. 131.
- ↑ Wiesław Śladkowski: Wysepka polska we Francji. U Marii i Henryka Gierszyńskich w Ouarville, 1878-1930. Lublin: Wydawnictwo
UMCS
, 2005, s. 21. .
Inne hasła zawierające informacje o "Jarosław Dąbrowski":
Mieszko II Lambert
...
Władysław Komar
...
1972
...
Jan Dąbrowski
...
Insurekcja kościuszkowska
...
1806
...
Stanisław Szczęsny Potocki
...
1878
...
XXI wiek
...
Order Orła Białego
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Jarosław Dąbrowski":
219 Kultura, nauka i oświata w okresie II wojny światowej (plansza 3)
...
18. Organy władzy Rzeczypospolitej Polskiej ? Rada Ministrów (plansza 4)
...
˝Pan Tadeusz˝ A. Mickiewicza - spacer po Soplicowie i okolicach (plansza 5)
...
|
|
|
|