Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny,
łac.
Assumptio Beatae Mariae Virginis in coelum – przedmiot
wiary
dotyczącej wzięcia do nieba z ciałem i duszą
Najświętszej Marii Panny
po zakończeniu jej ziemskiego życia.
Dogmat
ten uznawany jest w
Kościele katolickim
i innych Kościołach w unii z Rzymem. Według teologii katolickiej
Jezus Chrystus
własną mocą wstąpił do nieba, Najświętsza Maryja Panna mocą Bożą została wzięta do nieba.
Prawosławie
Prawosławie
Wniebowzięcie NMP uznaje pod nazwą
Zaśnięcia Bogurodzicy
[1][2]. W teologii prawosławnej i
starokatolickiej
Wniebowzięcie Marii wypływa z faktu, że jest Matką Jezusa-Życia, który po Jej śmierci zabiera Ją do nieba. Śmierć Chrystusa była dobrowolna, natomiast śmierć Jego Matki była zgodna z ogólnym prawem natury.
Mariawici
W
Kościele Starokatolickim Mariawitów
Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny mimo szczególnego szacunku, jakim się je otacza, traktowane są jako prawda wiary, a nie jako dogmat, co znaczy, że wiara w nie nie jest uważana za konieczną do zbawienia.
Katolicyzm
Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny jest również przedmiotem dogmatu Kościoła katolickiego, ogłoszonego w
konstytucji apostolskiej
Munificentissimus Deus (Najszczodrobliwszy Bóg) w
1950
roku przez
papieża
Piusa XII
. Dogmat ten stwierdza, że po zakończeniu swojego ziemskiego życia Najświętsza Maryja Panna została z ciałem i duszą wzięta do wiecznej chwały. Kościoły wschodnie od V wieku obchodziły koimesis (
gr.
zaśnięcie) Najświętszej Marii Panny. Wniebowzięcie zajęło miejsce Zaśnięcia, kiedy w
VII wieku
przyjęte zostało to święto w
Rzymie
.
Obchody
W
Kościele katolickim w Polsce
uroczystość
Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (
15 sierpnia
) jest
dniem wolnym od pracy
. Święto nazywane jest także Świętem Matki Boskiej Zielnej (Polska), Matki Boskiej Znakomitej (
Kongo
) bądź Matki Boskiej Korzennej (
Czechy
). W
Kościele
jest obchodzone, pod tą pierwszą nazwą, od
V wieku
. Wywodzi się ono z przeświadczenia, że Maryja nie
umarła
jak zwykły
człowiek
lecz została zabrana do
Nieba
. W Polsce i w krajach europejskich czci się Matkę Boską Wniebowziętą jako patronkę
ziemi
i jej bujnej
roślinności
. W niektórych rejonach Polski w czasie
obrzędów
religijnych
związanych z tym świętem błogosławi się wiązanki kwiatów, kiedyś ten
zwyczaj
był bardzo popularny. Wierzono, że taki bukiet nabiera
cudownych
, leczniczych właściwości. Podczas powrotu z
kościoła
zostawiano go wśród
upraw
gdzie miał przynieść
szczęście
w zbiorach po czym, po kilku dniach, zabierano go do domu. Był przechowywany bardzo pieczołowicie, okadzano nim izbę, trzymano w miejscu które było widoczne i dawało pewność, że moc bukietu będzie działała.
W całym kraju święto to jest obchodzone bardzo uroczyście, jednak największe obchody mają miejsce w
Kalwarii Zebrzydowskiej
, odbywają się tam inscenizacje Zaśnięcia Marii oraz jej Wniebowzięcia, a także na Jasnej Górze, dokąd zmierzają pielgrzymki z całej Polski właśnie na to święto. W innych częściach Polski często wiąże się ono ze świętem
dożynek
.
Protestanci
przeciwstawiają się dogmatowi o wniebowzięciu podając jako argument brak jakiejkolwiek wzmianki na ten temat w Piśmie Świętym.
Cerkiew prawosławna
obchodzi święto Zaśnięcia Bogurodzicy, 15/28 sierpnia[3], tj.
28 sierpnia
wg
kalendarza gregoriańskiego
[1].
Zobacz też
Przypisy
Źródło
Linki zewnętrzne