Moneta Heroda Agryppy II.
Herod Agryppa II (ur.
27
/
28
w
Rzymie
, zm.
92
/
93
lub
99
/
100
w
Rzymie
) - król Chalkis w latach
49
-
53
, Batanei, Gaulanitydy, Trachonu i Paneas od
53
. Syn
Heroda Agryppy I
, po śmierci ojca w
44
roku z racji młodego wieku nie odziedziczył jego królestwa. Później jednak otrzymał nadania od cesarzy rzymskich
Klaudiusza
i
Nerona
. W okresie wojny żydowskiej zajmował stanowisko prorzymskie. Oskarżany o kazirodczy związek ze swoją siostrą Bereniką.
Wywód genealogiczny
Biogram
Był prawnukiem, zarówno po mieczu jak i kądzieli,
Heroda Wielkiego
. Urodził się jako syn
Heroda Agryppy I
i jego żony Kypros. Wychowywał się w
Rzymie
i jako obywatel rzymski nosił imię Marek Juliusz Agryppa.
W
44
roku zmarł jego ojciec. Herod Agryppa II miał wtedy 17 lat. Cesarz Klaudiusz nie zdecydował się przekazać mu posiadłości Agryppy I, ale oddał ją pod bezpośredni zarząd rzymskiego namiestnika. Pierwszym prokuratorem Judei został
Kuspiusz Fadus
.
Po śmierci swojego stryja,
Heroda z Chalkis
, otrzymał od cesarza
Klaudiusza
jego królestwo, a także prawo nadzoru nad
Świątynią Jerozolimską
.
W
53
roku Klaudiusz podarował mu dawną tetrarchię
Filipa
(Bataneę, Gaulanitydę, Trachon i Paneas), odbierając mu jednocześnie Chalkis, a niedługo potem
Neron
dorzucił okręg Tyberiady w
Galilei
oraz okręgi Tarichae i Julias w
Perei
.
Krótko po zamianie królestw Herod Agryppa II wydał swoją siostrę
Druzyllę
za Aziza, króla
Emesy
.
Agryppa II odrestaurował Beryt (Bejrut), wydawał coroczne igrzyska w tamtejszym teatrze.
Stało się to zanim on i jego siostra
Berenika
, zgodnie z
Nowym Testamentem
wysłuchali procesu
Pawła z Tarsu
w
Cezarei Nadmorskiej
(
Dzieje Apostolskie
26) w
59
roku.
W
59
roku pozbawił urzędu
arcykapłana
Ananiasza II
i mianował na jego miejsce
Izmaela, syna Fabiego
.
W maju
66
roku udał się do
Egiptu
, aby złożył gratulacje nowemu prefektowi
Tyberiuszowi Juliuszowi Aleksandrowi
z powodu objęcia urzędu.
Podczas
wojny żydowskiej
(
66
-
71
r.) zajął stanowisko prorzymskie za co otrzymał kolejne nadania ziem w
Libanie
.
W
75
roku cesarz
Wespazjan
mianował go
pretorem
.
Zmarł w
92
/
93
lub
99
/
100
roku.
Bibliografia
- Bocian M., Leksykon postaci biblijnych, Kraków 1996, s. 162-163.
- Bosak P. Cz., Postacie Nowego Testamentu. Słownik-konkordancja, Pelplin-Poznań 1996, s. 157-158.
• Jerzy Ciecieląg – Palestyna w czasach Jezusa. Dzieje polityczne, Kraków 2000.
• Jerzy Ciecieląg – Polityczne dziedzictwo Heroda Wielkiego, Kraków 2002.