Eugeniusz Geno Małkowski
Eugeniusz Geno MałkowskiEugeniusz Małkowski | Eugeniusz "Geno" Małkowski w 2010 r. | Urodzony |
5 września
1942
Gdynia
,
Polska
| Pseudonimy | Geno | Znany z | popularyzator sztuki | Zawód |
malarz
| Odznaczenia | | Srebrny Krzyż Zasługi |
|
Eugeniusz Geno Małkowski (ur.
5 września
1942
w
Gdyni
) - polski malarz, organizator wystaw, grup artystycznych i stowarzyszeń twórczych, popularyzator sztuki. BiografiaEdukację artystyczną rozpoczął w Liceum Sztuk Plastycznych we Wrocławiu
1957
-
1962
. Następnie studiował na wydziale malarstwa
warszawskiej ASP
w pracowni
Juliusza Studnickiego
, a potem
Artura Nachta-Samborskiego
. Dyplom otrzymał w
1968
roku. W
1969
założył grupę artystyczną Arka (Ciapało, Małkowski,
Masznicz
), którą w
1972
przekształcił w szerszy ruch artystyczny, pod nazwą O Poprawę, skupiający do
1977
roku ok. osiemdziesięciu znanych warszawskich twórców (m.in. Jan Dobkowski, Antoni Fałat,
Łukasz Korolkiewicz
,
Ewa Kuryluk
,
Franciszek Maśluszczak
, Janusz Petrykowski, Marek Sapetto, Lidia Serafin, Rafał Strent,
Wiesław Szamborski
,
Jerzy Zieliński
)[1]. W
latach 70.
działał aktywnie w strukturach i Zarządzie Głównym
Związku Polskich Artystów Plastyków (ZPAP)
, a także organizował wystawy sztuki współczesnej w Polsce i za granicą (m.in. w Danii i Francji)[2]. W drugiej połowie
lat 70.
współpracował z tygodnikiem
itd
, gdzie pisywał artykuły o sztuce[3]. W
1980
współtworzył ruch społeczno-artystyczno-naukowy Świat. W
1984
wstąpił do Związku Polskich Artystów Malarzy i Grafików (ZPAMiG), gdzie pełnił funkcję skarbnika, a następnie sekretarza. W
1991
podjął pracę w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Zakładzie Wychowania Plastycznego w Olsztynie na stanowisku starszego wykładowcy. Od
1991
systematycznie jeździł do Paryża, gdzie organizował publiczne akcje Wspólnego Malowania. W
1994
w Paryżu powołał Stowarzyszenie Odnowy Sztuki (ARA). W
1995
powołał takie samo stowarzyszenie w Polsce. W
1996
stworzył pracownię Galeria Inicjatyw Twórczych w Warszawie, w której zrealizował kilkanaście wystaw zbiorowych, prezentując blisko 150 twórców. W latach 1997-2000 pełnił funkcję prezesa ZPAMiG, po czym wystąpił ze związku. W 1997 roku uzyskał stopień doktora na
Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku
, w 2005 roku stopień doktora habilitowanego. Od 2007 roku jest profesorem
Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego
w Olsztynie. Mieszka i tworzy w Warszawie i Olsztynie. Ma żonę i syna. Jest spokrewniony, przez swoją babkę Mariannę Skupniewicz, z architektem
Zygmuntem Skupniewiczem
i malarzem Norbertem Skupniewiczem. TwórczośćW
latach 70.
wprowadził technikę
tapowania
szablonów
na płótnie farbą olejną i akrylową. Przy pomocy niewielkiej ilości znaków: profili ludzkich twarzy i przejrzystych kul, a czasem także zarysów dłoni i nieregularnych obłych kształtów, tzw.
wici
, wkomponowanych w przestrzenne tło najczęściej przypominające niebo, tworzył fantazyjne pejzaże, wykazujące cechy
abstrakcji lirycznej
, których tytuły komentowały w sposób metaforyczny rzeczywistość.(m.in. cykle: Wielki Świat, Krzyk, Exodus)[4]. W
latach 80.
w jego pejzażach pojawiły się elementy figuratywne, eksperymentował z podziałem przestrzeni dzieła artystycznego, (cykl Obszary)[5]. a także przy użyciu
szablonu
uprawiał technikę
kolażu
(cykl Nasi Współcześni)[6]. W
latach 90.
odszedł od
tapowanych
pejzaży na rzecz tzw. szybkich obrazów i portretów[7]. Zbliżając się do zasad
ekspresjonizmu abstrakcyjnego
, odwzorowywał ludzi i sytuacje w spontanicznym, automatycznym czy wręcz podświadomym akcie twórczym. W pierwszej dekadzie XXI wieku do zestawu swoich
szablonów
dodał kontur sylwetki ludzkiej, który multiplikował i nakładał na siebie, tworząc dwuwymiarowe wielobarwne kompozycje[8]. W latach
1990
-
2010
stał się inicjatorem
happeningów
popularyzujących sztukę. Malował na czas lub zapraszał publiczność do wspólnego malowania, niejednokrotnie na ulicy lub w centrach handlowych, a następnie organizował wernisaże (m.in. próba bicia rekordu Guinessa w malowaniu na czas[9]). Miał ponad 50 wystaw indywidualnych. Brał udział w ok. 200 wystawach zbiorowych w kraju i za granicą (m.in.
Helsinki
,
Mérignac
,
Odense
,
Jokohama
,
Paryż
,
Dortmund
,
Nowy Jork
,
Barcelona
,
Ateny
,
Leningrad
,
Moskwa
,
Leningrad
,
Berlin
,
Madryt
,
Bagdad
,
Talla
,
Clermont-Ferrand
). Był organizatorem i autorem ekspozycji ok. 100 wystaw grupowych (w tym 7 wystaw grupy Arka, 9 wystaw ruchu O poprawę, 18 wystaw ruchu Świat). Jego prace znajdują się w zbiorach muzeów i instytucji (m.in
Muzeum Narodowe w Warszawie
,
Muzeum Narodowe w Gdańsku
,
Muzeum Okręgowe w Toruniu
,
Muzeum Mikołaja Kopernika we Fromborku
, Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze, w zbiorach
Ministerstwa Kultury i Sztuki
, urzędu miata
Warszawy
, Centrum Sztuki
Teatru Studio
w
Warszawie
) oraz w kolekcjach prywatnych w Polsce i za granicą. Tworzył także grafiki i rysunki, które ilustrują książki[10]. Wystawy indywidualne (lista niepełna)-
1970
Salon Debiutów, Warszawa
-
1972
Galeria U Hopfera, Warszawa
-
1973
Galeria Ved Aen, Aarkus,
Dania
-
1973
Salon BWA, Wałbrzych
-
1974
Dom Artysty Plastyka, Warszawa
-
1975
Salon BWA, Łódź
-
1976
Galeria Sztuki Współczesnej NOT, Warszawa
-
1977
Galeria MDM, Warszawa
-
1977
Galeria Sztuki Plastyka, Warszawa
-
1977
Salon BWA, Lublin
-
1979
Galeria DESA Nowy Świat, Warszawa
-
1980
Salon BWA, Kielce
-
1980
Wystawa rysunku, Miejski Ośrodek Kultury, Piaseczno
-
1981
Cykl Wielki Świat i inne prace malarskie, Jazz Club Akwarium, Warszawa
-
1982
Wystawa prac z cyklu Wielki Świat, Salon BWA, Opole
-
1982
Wystawa prac z cyklu Wielki Świat, Salon BWA, Białystok
-
1983
Salon BWA, Wałbrzych
-
1984
Salon BWA, Tarnów
-
1984
Salon BWA, Konin
-
1984
Salon BWA, Rzeszów
-
1985
Galeria Sztuki Współczesnej, Zamość
-
1985
Wystawa prac z cyklu Próby, Salon BWA DESA, Przemyśl
-
1986
Wystawa z okazji przyznania
Nagrody im. Jana Cybisa
, Galeria TEST, Warszawa
-
1987
Cykl Igraszki Galeria Na Brechta, Warszawa
-
1987
Wystawa cyklu Chmura przepastnej melancholii, Galeria TEST, Warszawa
-
1988
Wystawa Collage, Galeria PSEP Nowe Media, Olsztyn
-
1988
Galeria TEST, Warszawa
-
1988
Salon BWA, Koszalin
-
1990
Wystawa prac z cyklu Życie Codzienne, Pawilon Handlowy Pod Skocznią, Warszawa
-
1991
Galeria Zamkowa, Lubin
-
1993
Galeria Sztuki Współczesnej Pro Arte PAX, Elbląg
-
1994
Galeria Inicjatyw Twórczych, Warszawa
-
1994
Muzeum Okręgowe, Żyrardów
-
1996
Wystawa pt. Geno Małkowski - znany i nieznany, Galeria SD, Warszawa
-
1997
Galeria Instytutu Wychowania Plastycznego, Olsztyn
-
1997
Galeria Otwarte Koło, Warszawa
-
1999
Wystawa grafik i rysunków pt. Próby, Galeria Rysunku Nowa Oficyna, Olsztyn
-
1999
Espace Culturel Pyramedias, Moisseles-Domont,
Francja
-
2005
Wystawa Rzeczpospolita piwniczna, Muzeum Regionalne, Bełchatów
-
2005
Espace Maurice Bejart, Verneuil-sur-Seine,
Francja
-
2006
Malarska Kronika XX wieku, Muzeum Regionalne, Radomsko
Wystawy zorganizowane (lista niepełna)-
1973
I wystawa Ruchu O Poprawę, Galeria Teatru Studio, Warszawa (komisarz i autor ekspozycji)
-
1974
II wystawa Ruchu O Poprawę, Dom Artysty Plastyka, Warszawa, (komisarz i autor ekspozycji)
-
1976
VI Festiwal Sztuk Pięknych, Zachęta, (komisarz i autor ekspozycji Hommage
Xaweremu Dunikowskiemu
)
-
1979
Wystawa pt. Obecność Sztuki towarzysząca Maratonowi Pokoju, Klub Międzynarodowej Prasy i Książki Nowy Świat, Warszawa (komisarz i autor ekspozycji)
-
1981
Wystawa Okręgowa Sztuki ZPAP (3000 prac), Zachęta, Warszawa (komisarz i autor ekspozycji)
-
1983
Wystawa Niebo widziane z ziemi, Muzeum Mikołaja Kopernika, Toruń (komisarz i autor ekspozycji, wystawa nagrodzona przez Ministra Kultury i Sztuki)
-
1985
I Międzynarodowego Triennale Sztuki Przeciw wojnie, Majdanek (autor aranżacji przestrzennej)
-
1986
wystawa Życie ludzkie - los ziemi towarzysząca Kongresowi Intelektualistów, Zachęta, Warszawa (komisarz i autor ekspozycji)
-
1986
wystawa 4 x Warszawa, galeria Hotelu Victoria, Warszawa (autor expozycji)
-
1987
wystawa Sytuacja 87, Galeria Art, Warszawa (komisarz i autor ekspozycji)
-
1987
-
1988
Targi Sztuki Polskiej „Interart”, Poznań (komisarz i autor ekspozycji)
-
1987
wystawa prac grupy Ośmiu, Salon BWA, Kraków (komisarz i autor ekspozycji)
-
1990
Ekspozycja sztuki współczesnej, Pałac Opatów, Gdańsk Oliwa (komisarz i autor ekspozycji)
-
1990
Pośmiertna wystawa prac
Henryka Stażewskiego
, Pałac Opatów, Gdańsk Oliwa (komisarz i autor ekspozycji)
Działania popularyzatorskie (lista niepełna)-
1990
Akcja szybkiego malowania (30 obrazów „Kobieta” namalowanych w 8 godzin), Rynek Starego Miasta, Warszawa
-
1990
Akcja szybkiego Malowania (50 obrazów „Życie codzienne” namalowanych w 10 godzin), Pod Skocznią, Warszawa
-
1991
Akcja szybkiego Malowania pt. Dziesięć Najpiękniejszych Paryżanek w 3 godziny, Centre Pompidou, Paryż,
Francja
-
1991
Akcja szybkiego malowania pt. Narodziny, Miłość, Śmierć w 3 godziny, Centre Pompidou, Paryż,
Francja
-
2005
Próba bicia rekordu Guinessa: Sponsor Talens Polska i Royal Talens: 100 obrazów olejnych o rozmiarze 80x100cm w 24 godziny, Bełchatów, 07-8 października 2005[11]
-
2007
Akcja wspólnego malowania pt. Barwy Olsztyna dla 30 tys. osób, Olsztyn
-
2009
Akcja publicznego malowania pt. 365 portretów, Olsztyn i Berlin
-
2010
Akcja publicznego malowania pt. Początek świata, akty, Olsztyn
Nagrody i wyróżnienia Nagrody-
1974
Brązowy medal na V Festiwlu Sztuk Pięknych, Zachęta, Warszawa
-
1975
III nagroda w konkursie "Człowiek-plastyka na zamówienie społeczne w XXX-lecia PRL", Zachęta, Warszawa
-
1983
I nagroda na wystawie "Kosmos - Materia", Galeria EL, Elbląg
-
1985
Nagroda im. Jana Cybisa
przyznana przez ZPAMiG
-
2010
Nagroda Osobowość Roku za zasługi dla Wydziału Sztuki
UWM
w Olsztynie
OdznaczeniaPrzypisy- ↑ Eugeniusz Geno Małkowski:
Ruch O Poprawę po raz kolejny
(
pol.
). 2010-02-20. [dostęp 2010-08-15].
- ↑ o swoich osiągnięciach i koncepcjach wystawienniczych artysta opowiada w wywiadzie: Agnieszka Malinowska, Jarosław Kossakowski. Obrazy są jak aktorzy. „Kierunki”. 29/1709, s. 14 (1989-07-09). Warszawa: Wydawnictwa PAX.
ISSN
0450-240X
.
- ↑ UWM w Olsztynie:
O autorze: dr hab. Eugeniusz Geno Małkowski prof. UWM
(
pol.
). 2008-09. [dostęp 2010-08-15].
- ↑ Ewa Szemplińska. Geno Małkowski. „Sztuka”. 7-12, s. 18 (1992). Warszawa: Studio Wydawnicze SZTUKA.
ISSN
0324-8232
.
- ↑ Małgorzata Bogdan. Igraszki z wyobraźnią. „Głos Pomorza” (1988-11-10). Koszalin-Słupsk: RSW Prasa-Książka-Ruch.
ISSN
0137-9526
.
- ↑ Eugeniusz Geno Małkowski: Katalog z wystawy pt. Collage. Olsztyn: Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne Pojezierze, 1988.
- ↑ Katarzyna Korczak. Tysiące twarzy w Nowej Oficynie. „Głos Wybrzeża (magazyn)”. 12-13 (1999-03-14). Gdańsk: RSW Prasa-Książka-Ruch.
ISSN
0137-9194
.
- ↑ Eugeniusz Geno Małkowski: Katalog z wystawy w Galerii Dworek Olszewskich. Bełchatów: Muzeum Regionalne, 2005.
- ↑ (rr). Geno - typ odkrywcy. „Gazeta Bełchatowska”. 39/78, s. 18 (2005-09-28). Bełchatów: Regionalne Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne.
ISSN
1732-405X
.
- ↑ Wiator Polański, Holenderska żona, Wyd. Planeta, 1991, Warszawa; Barbara Meister, Róża na śniegu, Wyd. Bilbioteka, Łódź, 1993.
- ↑ Talens Polska i Royal Talens:
Próba bicia rekordu Guinessa
(
pol.
). 2005-09-14. [dostęp 2010-08-15].
Linki zewnętrzne
Inne hasła zawierające informacje o "Eugeniusz Geno Małkowski":
Parafia mariawicka w Kownie
...
Cesarze rzymscy
...
Archeologia
...
1908
...
Order Orła Białego
...
1951
...
Teodozjusz I Wielki
...
1925
...
1447
...
Nałęcz (herb szlachecki)
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Eugeniusz Geno Małkowski":
213 Polska kultura, sztuka i nauka dwudziestolecia międzywojennego (plansza 10)
...
216 Gospodarka II Rzeczypospolitej (plansza 10)
...
50. Polska w strukturach międzynarodowych (plansza 8)
...
|