Krajobraz kulturowy – fizyczne, obserwowalne wzrokowo wyrażenie
kultury
ludzkiej
na powierzchni
Ziemi
, łączący elementy
środowiska przyrodniczego
i kulturowego.
Krajobraz
kulturowy jest wynikiem przekształcania
krajobrazu naturalnego
przez grupę lub kilka grup kulturowych i nakładania elementów kulturowych różnego wieku.
Krajobraz
kulturowy to przestrzeń przyrodnicza, która znajduje się w sferze oddziaływań człowieka przyjmuje formę kulturową, wyrażoną w postaci
krajobrazu
kulturowego.
Krajobraz
ten można rozumieć jako
antropogenicznie
ukształtowany fragment
przestrzeni geograficznej
, powstały w wyniku zespolenia oddziaływań
środowiskowych
i kulturowych, tworzących specyficzną strukturę, objawiającą się regionalną odrębnością, postrzeganą jako swoistą fizjonomię.
Pojęcie krajobraz kulturowy w badaniach geograficznych
Podstawowym aspektem
badawczym
w ramach Krajobrazu Kulturowego są analizy
ewolucji
krajobrazu
w ujęciu systemowym, strukturalno-dynamicznym i funkcjonalnym oraz historyczno-genetycznym, a także zagadnienia
prognozowania
zmian w
krajobrazie
zachodzących pod wpływem działalności człowieka. Dotyczy to m.in. problematyki kulturowych
przeobrażeń
przestrzeni
,
ewolucji
krajobrazu w ujęciu regionalnym, kulturowych podstaw
geografii turyzmu
, problematyki
waloryzacji
oraz metod
ochrony krajobrazów
poprzemysłowych i poeksploatacyjnych i wiele innych.
Krajobraz
kulturowy jest ważnym polem badawczych w obrębie teoretycznych podstaw
turystyki
i
ochrony środowiska naturalnego.
Zobacz też
[Prace Komisji Krajobrazu Kulturowego PTG]
http://www.krajobraz-kulturowy.pl/