Aleksander Alechin (ok. 1924)
Aleksander Alechin,
ros.
Александр Александрович Алeхин,
fr.
Alexandre Alekhine (ur.
31 października
1892
w
Moskwie
, zm.
24 marca
1946
w
Estoril
) –
rosyjski
szachista, czwarty
mistrz świata
w
szachach
, znany ze swojego bardzo ofensywnego stylu gry.
Biografia
Alechin urodził się w bogatej rodzinie. Jego ojciec był posiadaczem ziemskim i deputowanym do
Dumy
, matka, córka bogatego przemysłowca, była jego pierwszym nauczycielem szachów. Po rozegraniu sławnego turnieju w
Petersburgu
w
1914
był jednym z pierwszych szachistów, którym przyznano tytuł
arcymistrza
. Oprócz języka rosyjskiego biegle posługiwał się angielskim, francuskim i niemieckim.
Kilka lat po
rewolucji październikowej
Alechin wyemigrował do
Francji
, gdzie w
1925
roku otrzymał francuskie obywatelstwo i rozpoczął studia na wydziale prawniczym w
Sorbonie
. Pomimo że nie ukończył swoich badań nad
chińskim
systemem więziennictwa, przez resztę życia był tytułowany doktorem prawa.
W
1927
roku, po pokonaniu
Capablanki
, zdobył tytuł mistrza świata, po czym konsekwentnie odmawiał swojemu rywalowi prawa do rewanżu. W
1935
roku utracił swój tytuł na rzecz
Maksa Euwego
. Przyczyną porażki było najprawdopodobniej nadużywanie alkoholu. Alechin uporał się z tym problemem i w roku
1937
odzyskał tytuł mistrza świata, pokonując Euwego w meczu rewanżowym. Tytuł zachował już do śmierci.
Po kapitulacji
Francji
Alechin nie mógł uzyskać wizy wyjazdowej do
USA
(żona Alechina była Amerykanką) oraz w celu zabezpieczenia kolekcji swoich obrazów w posiadłości żony we Francji napisał w gazecie Pariser Zeitung w
1941
antyżydowskie artykuły i rozpoczął okres kolaboracji z Niemcami[1].
Podczas
II wojny światowej
Alechin brał udział w turniejach organizowanych w faszystowskich
Niemczech
, w krajach przez Niemcy okupowanych (Francja, Czechy, Polska) oraz w krajach neutralnych (Hiszpania, Portugalia). Po wojnie jednak Alechin był traktowany jak persona non grata przez organizatorów turniejów[2].
Alechin planował przystąpienie do kolejnego meczu o mistrzostwo świata przeciwko
Michaiłowi Botwinnikowi
. Te plany pokrzyżowała śmierć mistrza świata w
portugalskim
mieście Estoril. Skremowane szczątki pochowano na
paryskim
Cimetiere du Montparnasse, nagrobek ufundowała
FIDE
.
Niektóre szachowe
otwarcia
i warianty nazwano imieniem Alechina. Najważniejszym z nich jest
obrona Alechina
.
Mecze Alechina o mistrzostwo świata
Rok | Przeciwnik | Wynik |
---|
1927 | Capablanca | wygrana (+6-3=25) |
1929 | Bogolubow | wygrana (+11-5=9) |
1934 | Bogolubow | wygrana (+8-3=15) |
1935 | Euwe | przegrana (+8-9=13) |
1937 | Euwe | wygrana (+10-4=11) |
W nawiasach: liczba wygranych, przegranych i zremisowanych partii. |
Bibliografia
- Alexander Alekhine - My Best Games of Chess, 1908 - 1937 (Dover, 1985);
- Leonard Skinner, Robert Verhoeven - Alexander Alekhine’s Games of Chess, 1902 - 1946 (McFarland, 1999);
- Pablo Moran - A. Alekhine, Agony of a Chess Genius (McFarland, 1989);
- Irving Chernev - Twelve Great Chess Players and Their Best Games (Dover, 1995).
Przypisy
Źródła
Linki zewnętrzne