Antoni Kossakowski (Moliwda) herbu Ślepowron (ur. 12 października 1718 na Żmudzi , zm. 28 grudnia 1786 w Warszawie ), poeta polski, tłumacz, polemista religijny.

W młodym wieku umieszczony w kancelarii króla Stanisława Leszczyńskiego , wkrótce za bliżej nieokreśloną "swawolę" wydalony ( 1733 ). Wyjechał na 24 lata za granicę, prowadził życie awanturnicze, imając się rozmaitych zajęć. Według własnych wspomnień był m.in. guwernerem w Moskwie , profesorem akademii, starszym sekty bohomolców na Wołoszczyźnie, a nawet władcą jednej z greckich wysp, gdzie panował pod imieniem Moliwdy.

Również jako Moliwda prowadził po powrocie do Polski we Lwowie dysputy teologiczne z talmudystami i wydał książkę poświęconą tej tematyce ( 1758 ). Zyskał tym uznanie arcybiskupa lwowskiego Władysława Łubieńskiego , który zabrał go ze sobą po przejściu na arcybiskupstwo gnieźnieńskie i prymasostwo i powierzył funkcję marszałka dworu ( 1759 ). W latach 1764 - 1765 Kossakowski był majorem wojsk królewskich. W połowie lat 60. XVIII wieku przeżył zawód miłosny i postanowił wstąpić do klasztoru kamedułów na warszawskich Bielanach; sprzedał wówczas swoje dobra. Z klasztoru został wyciągnięty staraniami rodziny, zwłaszcza księdza Józefa Kossakowskiego , przyszłego biskupa inflanckiego.

7 kwietnia 1767 został mianowany sekretarzem gabinetu króla Stanisława Augusta Poniatowskiego . Działał jako literat, pisał panegiryczne wiersze, sielanki, ody refleksyjne, religijne i polityczne. Przekładał także na polski utwory rosyjskie, m.in. komedię carycy Katarzyny Obmanszczik. Wiele utworów opublikował w piśmie Zabawy Przyjemne i Pożyteczne .

Stał się bohaterem eseju Andrzeja Żuławskiego Moliwda ( 1994 ).

Opracowania

• Elżbieta Aleksandrowska, Antoni Kossakowski. W zbiorze: Polski Słownik Biograficzny , tom XIV, 1968-1969
• Andrzej Żuławski : Moliwda . Warszawa 1994