Zaburzenia psychiczne - utrudnienia funkcjonowania społecznego lub psychicznego
jednostki
, noszące znamiona
cierpienia
, zlokalizowane wokół objawu osiowego. Posiadają określoną dynamikę,
etiologię
,
patogenezę
,
symptomatykę
.
Pojęcie zaburzenia wiąże się z pojęciami
zdrowia psychicznego
,
normalności
zachowania
oraz jego
patologii
.
Określenie granic normalności jest często zbędne, oraz zwykle bardzo trudne.
Psychiatria
biologiczna wiąże zaburzenia psychiczne z przyczynami neurochemicznymi.
Psychologia
najczęściej łączy większość zaburzeń z czynnikami intrapsychicznymi, doświadczeniami społecznymi i poziomem nasilenia
stresu
. Skrajne podejście, jak
antypsychiatria
, czy
psychologia systemowa
przerzucają ciężar patologii z procesów intrapsychicznych na
interakcje społeczne
, zwłaszcza związane z
rodziną
pochodzenia.
W związku z tak odmiennymi podejściami, obecnie nie używa się określenia
choroba psychiczna
, które wiąże się z postrzeganiem "chorej" psychiki tak, jak w medycynie postrzega się
choroby
somatyczne.
Podział zaburzeń psychicznych
Zaburzenia psychiczne w statystykach (Polska)
Ponad 1,5 mln. osób w ciągu roku trafia do szpitali psychiatrycznych (wzrost o około 900 tys. od 1990 r. do 2004, największy odsetek w
Europie
). W
2007
roku około 100 tys. osób znalazło się w polskich szpitalach psychiatrycznych z najcięższymi schorzeniami
psychotycznymi
[2] (dane z 2007 r.).
Zobacz też
Przypisy