Historia wojskowości stanowi składową
historii militarnej (lub wojskowej)
. Jest nośnikiem wiedzy niezbędnej dla poznania całokształtu doświadczeń minionych pokoleń i ich wiedzy o sztuce i nauce wojennej.
Wojsko
, formacja zbrojna powołana przez organizm społeczno-polityczny dla obrony przed najazdem, utrzymaniu w ryzach danego terytorium i zamieszkującej go ludności oraz dokonywania podbojów, odgrywa niezwykle ważną rolę w dziejach narodów i państw.
Historia wojskowości zajmuje się dziejami organizacji i metodami działania wojska, co określa się mianem
sztuki wojennej
. Składają się na nią
strategia
, a więc zasady przygotowywania i prowadzenia wojen,
sztuka operacyjna
(czasami utożsamiana ze strategią), czyli zasady przeprowadzania działań stanowiących składowe części wojny oraz
taktyka
obejmująca zasady prowadzenia walki. Drugi wielki rozdział historii militarnej -
historia wojen
- zajmuje się dziejami zastosowania wojska w trakcie konfliktów zbrojnych i jest ważna dla ukazania zmian zachodzących w dziejach wojskowości na przestrzeni dziejów.
Ważnym elementem historii wojskowości jest historia organizacji siły zbrojnej, obejmująca takie zagadnienia jak finansowanie, rekrutację, podział na rodzaje wojsk i służb (jednostki, uzbrojenie, wyposażenie, uzbrojenie, umundurowanie, zakwaterowanie, zaopatrzenie, dowodzenie i wyszkolenie). Wszystkie te zagadnienia, podobnie jak historia inżynierii wojskowej, techniki wojskowej i medycyny wojskowej, stanowią ważne składniki dziejów oręża narodów i państw.