Philipp Eduard Anton von Lenard (ur.
7 czerwca
1862
w
Bratysławie
(wówczas
Austro-Węgry
), zm.
20 maja
1947
w Messelhausen) –
fizyk
urodzony w
węgierskiej
części Austro-Węgier, ale w swej postawie skrajnie proniemiecki; laureat
nagrody Nobla w dziedzinie fizyki
z
1905
roku za pracę nad
promieniowaniem katodowym
.
Był profesorem uniwersytetów we
Wrocławiu
,
Kolonii
i
Heidelbergu
.
Zajmował się badaniem własności promieniowania kanalikowego i
elektronów
pochodzących ze
zjawiska fotoelektrycznego
, obliczył rozmiar
elektronu
, odkrył zjawisko nierównomiernego rozłożenia dodatniego ładunku w
atomie
(ale nie wyprowadził z tego faktu pojęcia
jądra atomowego
), odkrył polaryzację ładunku w kroplach deszczu (tzw. efekt Lenarda).
Szczególnie duże znaczenie miały jego prace dotyczące
zjawiska fotoelektryki zewnętrznej
. W
1902
zapoczątkował badanie przenikania
elektronów
przez
materię
.
Lenard znany był ze swych
antysemickich
i
faszystowskich
poglądów. Po przegranej przez Niemcy I wojnie światowej, traktacie wersalskim i powstaniu republiki weimarskiej, fanatyczny monarchista Lenard już od początku lat dwudziestych XX w. przypisywał klęskę Niemiec spiskowi żydowskiemu. Wprowadził pojęcie "fizyka aryjska", uczestniczył w badaniach nad skonstruowaniem niemieckiej
bomby atomowej
. Był fanatycznym
nacjonalistą
, współpracował z reżimem
Hitlera
.
W roku
1929
opublikował książkę Große Naturforscher (Wielcy badacze natury) w której propagował pojęcie aryjskiej fizyki niemieckiej. W roku
1936
wydał czterotomowy podręcznik Deutsche Physik (Fizyka niemiecka) w którym zwalczał stworzone przez
Alberta Einsteina
teorię względności i mechanikę kwantową jako naukę żydowską.