Stronnictwo Konserwatywno-Ludowe (SKL) – polska
centroprawicowa
,
konserwatywna
partia polityczna
, działająca w latach 1997–2003 (od 2002 jako Stronnictwo Konserwatywno-Ludowe – Ruch Nowej Polski) i od 2007.
Historia
Powstanie
SKL powstało w 12 stycznia 1997 w wyniku połączenia się
Stronnictwa Ludowo-Chrześcijańskiego
Artura Balazsa
,
Partii Konserwatywnej
Aleksandra Halla
oraz grupy byłych członków
Unii Wolności
pod przewodnictwem
Jana Rokity
. Pierwszym prezesem partii został należący dotąd do SLCh
Jacek Janiszewski
.
Związani z nową formacją posłowie powołali w
Sejmie
II kadencji
Koło Konserwatywno-Ludowe
, w skład którego pod koniec kadencji wchodzili
Wojciech Arkuszewski
,
Piotr Buczkowski
,
Leszek Chwat
,
Bronisław Komorowski
,
Andrzej Machowski
,
Zdobysław Milewski
,
Piotr Polmański
oraz
Jan Rokita
, wszyscy wybrani z listy
UD
.
Partia przystąpiła w tym samym roku do
Akcji Wyborczej Solidarność
(PK należała do inicjatorów powołania AWS w 1996). W
wyborach parlamentarnych w 1997
z list tego komitetu SKL uzyskało 15 posłów i 4 senatorów, którzy weszli w skład
Klubu Parlamentarnego
AWS.
Lata 1997–2000
Do 2000 partia wzmacniała swoją pozycję w AWS. W nowo powołanym
rządzie Jerzego Buzka
lider SKL objął tekę
ministra rolnictwa
. W 1998 przedstawiciel ludowców objął kierownictwo
Ministerstwa Kultury i Sztuki
, a po rozpadzie (w 2000) koalicji AWS z
Unią Wolności
także
MON
.
W lutym 1998 do SKL przyłączyły się partia
Republikanie
oraz Porozumienie Centrum "Inicjatywa Integracyjna", rok później stronnictwo wchłonęło
Koalicję Konserwatywną
. Partię wzmacniały też grupy działaczy związanych ze
Stronnictwem Pracy
,
Ruchem Stu
(m.in.
Paweł Graś
),
Stronnictwem Polityki Realnej
, a także niezależni parlamentarzyści AWS (
Andrzej Zakrzewski
,
Wiesław Walendziak
).
W 2000 działająca w ramach Klubu Parlamentarnego AWS frakcja SKL liczyła około 30 posłów i senatorów. W grudniu tego roku partia stała się jednym z pięciu tzw. filarów
Federacji AWS
. Również w 2000 doszło do zmiany prezesa partii, urzędującego od 1998
Mirosława Stycznia
zastąpił
Jan Rokita
.
Wystąpienie z AWS i współpraca z PO
Po powstaniu
Platformy Obywatelskiej
na początku 2001 część działaczy zaczęła dążyć do opuszczenia AWS, początkowo decyzja ta nie uzyskała jednak poparcia większości członków organów statutowych partii.
Ostatecznie, 18 marca 2001, rada polityczna SKL zadecydowała o wyjściu stronnictwa z AWS. Przesądziła o tym postawa prezesa
Jana Rokity
, który w ostatnim momencie zmienił stanowisko i poparł przygotowaną uchwałę. Posłowie SKL wystąpili z Klubu Parlamentarnego AWS i powołali odrębny Klub Parlamentarny Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego (liczący pod koniec kadencji 18 posłów). Jednocześnie SKL podjęło współpracę z
Platformą Obywatelską
. W jej ramach przedstawiciele ludowców startowali w organizowanych prawyborach, mieli znaleźć się na listach wyborczych nowego ugrupowania, a po wyborach przyłączyć się do tworzenia na bazie PO partii politycznej.
Część działaczy SKL (m.in.
Tomasz Tomczykiewicz
i
Paweł Graś
) już w 2001 zrezygnowała z członkostwa w SKL, przystępując indywidualnie do PO. Z kolei w proteście przeciwko nawiązaniu tej współpracy, ze stronnictwa wystąpiła grupa polityków (w tym 7 posłów), m.in. środowisko tworzące wcześniej Koalicję Konserwatywną, która w tym samym roku współtworzyła
Przymierze Prawicy
.
W
wyborach parlamentarnych w 2001
mandaty poselskie uzyskało około 20 osób powiązanych z SKL, a senatorem został należący do tej partii
Zbigniew Religa
.
SKL-Ruch Nowej Polski
Po wyborach część działaczy postanowiła utrzymać niezależność partii, ośmiu posłów (
Dorota Arciszewska-Mielewczyk
,
Artur Balazs
,
Zbigniew Chrzanowski
,
Ireneusz Niewiarowski
,
Krzysztof Oksiuta
,
Małgorzata Rohde
,
Andrzej Wojtyła
i
Marek Zagórski
) wkrótce utworzyło "Koło Poselskie Konserwatywno-Ludowe".
Od stycznia 2002, po połączeniu z
Porozumieniem Polskich Chrześcijańskich Demokratów
, partia działała pod nazwą Stronnictwo Konserwatywno-Ludowe – Ruch Nowej Polski i pod kierownictwem
Artura Balazsa
.
Wielu działaczy SKL-RNP zaczęło jednak wkrótce przechodzić do innych ugrupowań (głównie
Platformy Obywatelskiej
oraz
Prawa i Sprawiedliwości
). W grudniu 2003 kongres krajowy partii zadecydował o jej rozwiązaniu w związku z nową centroprawicową inicjatywą
Zbigniewa Religi
(
Partia Centrum
). Po paroletnim procesie likwidacyjnym ugrupowanie w 2006 zostało wyrejestrowane. Likwidatorem partii był
Krzysztof Oksiuta
.
SKL od 2007
W sierpniu 2007
Artur Balazs
wystąpił do
Sądu Apelacyjnego
w
Warszawie
z wnioskiem o rejestrację nowej partii o nazwie Stronnictwo Konserwatywno-Ludowe. Do tego ugrupowania przystąpili m.in.:
Zbigniew Religa
, a także grupa byłych wysokich urzędników rządowych, w tym
Mirosław Mielniczuk
,
Marek Zagórski
, Dariusz Rohde i inni. Później szeregi partii zasiliło także wielu wywodzących się z SKL-RNP działaczy kończącej działalność
Partii Centrum
. Stronnictwo zostało zarejestrowane w
ewidencji partii politycznych
pod numerem EwP 276[1]. Na kongresie partii, który odbył się 12 grudnia 2009, dokonano wyboru nowych władz. Na stanowisku prezesa Artura Balazsa zastąpił Marek Zagórski, wiceprezesami zostali
Andrzej Łuszczewski
i Adam Pawlicki, a sekretarzem generalnym
Krzysztof Oksiuta
. 6 maja 2010 SKL poparło kandydaturę
Bronisława Komorowskiego
w
przedterminowych wyborach prezydenckich
.
Prezesi SKL
Zobacz też
Przypisy
Źródła
- Krystyna Paszkiewicz: Partie i koalicje polityczne III Rzeczypospolitej. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2000. .
Linki zewnętrzne