|
Leon III Izauryjczyk
Leon III IzauryjczykLeon III wraz z synem Konstantynem Leon III Izauryjczyk (
gr.
Λέων Γ' ο Ίσαυρος, ok.
680
-
18 czerwca
741
),
cesarz
bizantyjski
od
717
do śmierci, pierwszy władca z
dynastii
izauryjskiej. Pochodził z niższych warstw społecznych. Urodził się w rodzinie wieśniaka w 675 roku w Germanikei na północy Syrii. Był więc Syryjczykiem a nie jak wskazują póżniejsze źródła Izauryjczykiem. Jednak obydwa przydomki wskazujące na miejsce pochodzenia Leona, pozostały do dzisiaj. Na jego syryjskie pochodzenie wskazuje też świetna znajomość języka arabskiego. Jako dziecko mieszkał wraz z rodzicami w Syrii północnej, jednak za sprawą migracji ludności, zarządzonej przez
Justyniana II
przeniósł się wraz z rodzicami do Tracji. Tam zaciągnął się do armii Justyniana II pragnącego odzyskać tron. Uzyskał tam tytuł spathariosa. Widząc talent wojskowy Leona cesarz Anastazjusz II mianował go
strategiem
temu
Anatolikon, czyli dowódcą jednej z najbogatszych prowincji cesarstwa. Leon został następnie dowódcą wojsk walczących na wschodzie przeciw Arabom. Po upadku Anastazjusza wystąpił przeciwko cesarzowi
Teodozjuszowi
. 18 kwietnia 716 roku został przez swoich żołnierzy proklamowany cesarzem. Zyskał poparcie swojej prowincji oraz stratega temu Armeniakon,
Artabasdesa
. Za współdziałanie obiecał mu swoją córkę Annę za żonę i wysokie godności. Po pokonaniu Teodozjusza, 25 marca 717 roku Leon został koronowany na cesarza w Konstantynopolu. Wstąpienie Leona na tron zakończyło okres walk wewnętrznych w Bizancjum. Z pomocą
bułgarskich
wojsk chana
Terweła
[1] odparł
Arabów
oblegających Konstantynopol
na przełomie
717
i
718
r. Wyprowadził cesarstwo z długotrwałego kryzysu umacniając władzę cesarską i wprowadzając szereg reform wojskowych i politycznych. W
726
r. wydał
Eklogę
, będącą kolejną po dokonanej w
VI w.
przez
Justyniana Wielkiego
kodyfikacją prawa bizantyjskiego. Najogólniej rzecz biorąc była to modyfikacja dotychczasowych praw w duchu chrześcijańskim. Ekloga np. ograniczała władzę ojca rodziny (patria potestas) zwiększając jednocześnie uprawnienia żony i dzieci[2]. W
726
[3] r. Leon wystąpił przeciwko kultowi ikon, rozpoczynając długi okres
ikonoklazmu
, co doprowadziło do zerwania stosunków z Rzymem w 730[4] roku. W
740
r. we
Frygii
rozbił wojska arabskie. Bibliografia- G. Ostrogorski, Dzieje Bizancjum, przeł. pod red. H. Evert - Kappesowej, wyd.3 Warszawa 2008.
- R. Browning, Cesarstwo Bizantyńskie, przeł. G. Żurek, Warszawa 1997.
- K. Zakrzewski, Historia Bizancjum, wyd.2 Kraków 1999.
Przypisy- ↑ Praca zbiorowa: Oxford - Wielka Historia Świata. Średniowiecze. Wędrówka ludów - Merowingowie. T. 15. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2006, s. 163. .
- ↑ G. Ostrogorski, Dzieje Bizancjum, Warszawa 2008, s. 182
- ↑
Józef Andrzej Gierowski
: Historia Włoch. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1986, s. 40. .
- ↑ Praca zbiorowa: Oxford - Wielka Historia Świata. Średniowiecze. Wędrówka ludów - Merowingowie. T. 15. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2006, s. 171. .
Inne hasła zawierające informacje o "Leon III Izauryjczyk":
Wszystkich Świętych
...
Mieszko II Lambert
...
Nadciśnienie tętnicze
...
Oddychanie komórkowe
...
Odense
...
Linz
...
Linköping
...
Tampere
...
Brno
...
Tadeusz Kognowicki
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Leon III Izauryjczyk":
010c. Rzym (plansza 18)
...
208 Walki o granice II Rzeczypospolitej (plansza 12)
...
219 Kultura, nauka i oświata w okresie II wojny światowej (plansza 3)
...
|
|
|
|