Ordance QF 6 pounder Mk IV |
|
Dane podstawowe |
Państwo |
Wielka Brytania
|
Rodzaj |
armata przeciwpancerna
|
Dane taktyczno-techniczne |
Kaliber | 57 x 441 mm R |
Długość lufy | 2665 mm 2392 (części gwintowanej) |
Prędkość pocz. pocisku | 914 m/s (amunicja
APDS
) |
Masa | 1112-1145 kg |
Kąt ostrzału | od -5° do +15° (w pionie) 90° (w poziomie) |
Obsługa | 6 osób |
Armata sześciofuntowa (
ang.
Royal Ordnance
Quick Firing
6-pounder 7 cwt) to
brytyjskie
działo przeciwpancerne
kalibru 57 mm z okresu
II wojny światowej
zaprojektowane jako następca
armaty dwufuntowej
. Po raz pierwszy użyte bojowo w Afryce Północnej w kwietniu 1942.
Istniały także inne wersje tej armaty, okrętowa - QF 6-pdr 10 cwt oraz przeciwlotnicza - QF 6-pdr 6 cwt. Oznaczenie "cwt" to angielska miara wagi wynosząca 112 funtów i w przypadku tej armaty określała ciężar lufy.
Historia
Prace projektowe rozpoczęto w
1938
i sama armata była gotowa już w
1940
, ale laweta do niej została zaprojektowana dopiero w
1941
. Nowe działo było zdecydowanie lepsze od swojego poprzednika, miało znacznie lepszą przebijalność pancerza (z odległości 1000 m pomiędzy 60, a 140 mm w zależności od amunicji), a co najważniejsze była do niego dostępna amunicja burząca przez co mogło być używane nie tylko jako armata przeciwpancerna, lecz także jako działo piechoty.
W tym samym czasie kiedy powstała armata sześciofuntowa, standardowym działem przeciwpancernym w armii amerykańskiej była armata 37
mm
M1 która podobnie jak poprzednik QF 6-pounder w
1940
była już konstrukcją przestarzałą. Amerykanie zdecydowali się więc rozpocząć produkcję armaty brytyjskiej na licencji jako 57 mm M1, wersja amerykańska była praktycznie identyczna w brytyjską, różniła się tylko nieco dłuższą lufą w porównaniu z wersją brytyjską.
Odmiana czołgowa tej armaty używana była między innymi przez
czołg piechoty
Valentine VIII, IX, X
, czołg
Churchill III i IV
, czołg szybki
Crusader III
oraz
Centaur Mk 1
oraz niektóre czołgi
Cromwell
.
Odmiany
- Mk 2 — pierwsza wersja produkcyjna
- Mk 3 — wersja czołgowa odmiany Mk 2.
- Mk 4 — nieco dłuższa lufa, zmieniony hamulec wylotowy
- Mk 5 — wersja czołgowa odmiany Mk 4
- Airlanding — wersja Mk 4 ze zmodyfikowanym podwoziem tak aby mieściła się w szybowcu transportowym Horsa.
- 57-mm M1 — wersja budowana w
Stanach Zjednoczonych
bez hamulca wylotowego.
- Molins — wersja przeznaczona do samolotów
De Havilland Mosquito
z automatem ładującym, budowana przez firmę Molins, która przed wojną produkowała automaty do sprzedaży papierosów.
Amunicja
- przeciwpancerna:
-
APC
- od września 1942
-
APCBC
- od stycznia 1943
-
APCR
- od października 1943
-
APDS
- od marca 1944
- burząca
- odłamkowa