Flamandowie – ludność
niderlandzkojęzyczna
zamieszkująca głównie belgijską część szeroko rozumianej
Flandrii
(ponad 6 mln) oraz północno-wschodnią
Francję
(około 200 tys.). Posługują się językiem niderlandzkim oraz jego wersjami określanymi jako
język flamandzki
, wielu używa także języka francuskiego. Wykazują językowe i kulturowe podobieństwa z
Holendrami
. Flamandzcy
emigranci
żyją w
USA
,
Kanadzie
i
Holandii
.
Pierwotna
etnogeneza
Flamandów wiąże się z osadnictwem
Franków
,
Sasów
i
Fryzów
na terytoriach późniejszej Flandrii. Większość Flamandów to
katolicy
. Są oni blisko spokrewnieni z
Holendrami
(posługują się jednym, wspólnie standaryzowanym
językiem niderlandzkim
). Zostali oni schrystianizowani w
IV
-
VI wieku
.
W
XVI wieku
Flamandowie znaleźli się pod dominacją hiszpańską, a później austriacką i francuską. W roku
1830
powstało niepodległe państwo
belgijskie
, a Flandria stała się jego północną częścią. W kraju dominowali jednak mieszkający na południu francuskojęzyczni
Walonowie
i dopiero pod koniec
XIX wieku
status języka niderlandzkiego został zrównany z francuskim.
W 1918 roku, po zakończeniu I wojny światowej Flamandowie powołując się na
Deklarację Wilsona
domagali się autonomii lub niepodległości. Ruch ten został wygaszony metodami policyjnymi i politycznymi.
W
1963
wyznaczono w Belgii granicę między flamandzką i walońską (francuską) strefą językową. Wielu Flamandów mieszkających w
Brukseli
używa na co dzień
języka francuskiego
.