Lê Đức Thọ, właśc. Phan Ðinh Khải, (ur.
14 października
1911
w prowincji Nam Ha, zm.
13 października
1990
w
Hanoi
) –
wietnamski
polityk
,
generał
,
dyplomata
, laureat
Pokojowej Nagrody Nobla
.
W
1930
roku Lê Đức Thọ współtworzył Indochińską Partię Komunistyczną. W latach
1930
–
1936
więziony przez francuskie siły kolonialne. W
1945
wstąpił do Ligi Niepodległości Wietnamu
Viet Minh
związanego z partią komunistyczną. Uczestniczył w wojnie wyzwoleńczej przeciwko Francji, zakończonej w
1954
roku. W następnym roku został członkiem Biura Politycznego Komunistycznej Partii Wietnamu i funkcję tę zachował do
1986
roku. W okresie wojny wietnamskiej dowodził armią partyzancką w południowym Wietnamie, aż do zakończenia wojny w
1975
roku.
W latach
1968
–
1973
był specjalnym wysłannikiem delegacji Wietnamu Północnego podczas rozmów pokojowych (układy paryskie). W 1973 otrzymał wspólnie z
Henrym Kissingerem
, który był jego partnerem w rozmowach, Pokojową Nagrodę Nobla, ale jej nie przyjął, uzasadniając to faktem, że jego kraj trwał w dalszym ciągu w stanie wojny.
Lê Đức Thọ dowodził także siłami wietnamskimi w czasie inwazji na
Kambodżę
w
1978
roku, kiedy kraj ten był wyzwalany od reżimu
Czerwonych Khmerów
. Opuścił potem armię, ale przez 8 lat pozostawał jeszcze członkiem Biura Politycznego.