Altimetria satelitarna – wyznaczenie odległości impulsowego nadajnika-odbiornika radarowego umieszczonego na
orbicie
(o wysokości ok. 700 do 1500
km
) od rzeczywistej, chwilowej powierzchni
morza
. Do satelitarnych pomiarów altimetrycznych stosuje się radary pracujące w zakresie częstotliwości 14
GHz
. Precyzję
radarów
altimetrycznych można obecnie szacować w przedziale +/- (0,1-0,03) m. Wynik pomiaru jest wartością uśrednioną do kręgu powierzchni
morza
o średnicy kilku do kilkunastu kilometrów.
Podstawowe równanie altimerii:
- N = (r - R) - H - Δh
gdzie:
- N - wysokość
geoidy
nad
elipsoidą
(
undulacje
dochodzą do 100
m
),
- r - promień wodzący
satelity
(wektor),
- R - promień wodzący punktu na
elipsoidzie
(wektor),
- H - mierzona
wysokość
,
- Δh - różnica
wysokości
powierzchni
wody
i
geoidy
(osiąga średnio wartości ok. 1 m. - można zaniedbać przy dokładności 1 m).
Pomiar altimertyczny pozwala na wyznaczenie
wysokości
satelity
nad powierzchnią
morza
z dokładnością 0,01 m. Najpowszechniej znane są wyznaczenia geoidy z misji satelitów:
Skylab
dokładność mierzonych wysokości szacuje na ok. 3m., GEOS-3 ok. +/-0,5 m., SEASAT ok. +/-0,1 m, GEOSAT.
Pomiar altimetryczny pozwala wyznaczyć kształt powierzchni
wód oceanicznych
. Kształt powierzchni wód odbiega od kształtu geoidy ze wzg. na występowanie:
prądów morskich
, falowania wód oceanicznych,
wiatrów
, różnic
ciśnień atmosferycznych
, różnic
zasolenia wód
itd. Altimetria satelitarna ma znaczący udział w tworzeniu coraz dokładniejszych modeli potencjału grawitacyjnego
Ziemi
.