Indukcja magnetyczna (zwana również: "indukcją pola magnetycznego") to podstawowa
wielkość wektorowa
opisująca
pole magnetyczne
.
Definicja
Indukcja magnetyczna jest definiowana nie wprost, przez
siłę
działającą na poruszający się
ładunek elektryczny
(noszącą nazwę
siły Lorentza
)[1]:
Jeżeli w pewnym obszarze na poruszający się ładunek działa siła określona przez następujący
iloczyn wektorowy
gdzie:
to w obszarze tym występuje pole magnetyczne o indukcji .
Skalarnie
wartość siły Lorentza też można zapisać jako:
gdzie α – jest kątem pomiędzy wektorem prędkości a wektorem indukcji magnetycznej.
Wartość indukcji magnetycznej możemy określić przez siłę F działającą na ładunek q poruszający się w polu magnetycznym z prędkością v, prostopadle kierunku indukcji, wówczas:
Z punktu widzenia matematycznego wektor indukcji magnetycznej jest
pseudowektorem
.
Jednostka
W
układzie SI
jednostką indukcji magnetycznej jest
tesla
oznaczana wielką literą T.
Przypisy
Źródła
- David Halliday, Robert Resnick, Jearl Walker, Podstawy Fizyki, tom 3, PWN Warszawa, 2003
- Marta Skorko Fizyka, wyd. II, PWN Warszawa 1973
Zobacz też