Problem zła w
teologii
to problem pogodzenia obecności
zła
i
cierpienia
z istnieniem
wszechwiedzącego
,
wszechpotężnego
, wszechmiłosiernego i nieskończenie
dobrego
Boga
. Problem zła często zajmował wielkich filozofów. Istniały dwie szkoły: jedna - hinduska - zło i dobro są równie potrzebne i niezbędne do harmonii i akwinacka - zło jest tylko konsekwencją błędów i karą za grzechy.
Niemal wszystkie religie w jakiś sposób starają się wyjaśnić istnienie zła.
Gnostycy
wierzą, że wszelkie zło pochodzi od niedoskonałości
Demiurga
, który nie będąc doskonałym Bogiem wykreował ułomny świat materialny.
Chrześcijanie
i
Żydzi
jako źródło zła wskazują
Szatana
, który jako wolny anioł zbuntował się przeciw wszechdobremu Bogu, oraz
grzech
pierwszych ludzi (patrz
grzech pierworodny
). Podobnie jest z
muzułmanami
.
Hindusi
(jak wspomniano wyżej) uważają zło jako niezbędny element świata.
Buddyści
twierdzą, że zło to wynik niedoskonałości człowieka, który nie chce się dalej doskonalić.
W judeochrześcijańskim kręgu wierzeń karą za złe życie są wieczne męki w
piekle
. Natomiast u hinduistów i buddystów kara przychodzi z kolejną
inkarnacją
-
karma
za złe uczynki skutkuje np. urodzeniem w złej
kaście
, z ułomnością bądź w ogóle zdegradowaniem do poziomu zwierzęcia.
Zobacz też