Polish Institute of Arts and Sciences of America (PIASA) (Polski Instytut Nauk i Sztuk, Polski Instytut Naukowy w Ameryce) – polonijna instytucja naukowa i dydaktyczna o charakterze
organizacji non-profit
, mająca siedzibę w
Nowym Jorku
na
Manhattanie
.
Instytut powstał podczas II wojny światowej, w
1942
. Jego założycielami byli znani polscy naukowcy, m.in. antropolog
Bronisław Malinowski
, historycy
Oskar Halecki
i
Jan Kucharzewski
, papirolog
Rafał Taubenschlag
, geograf i podróżnik
Henryk Arctowski
i poeta
Jan Lechoń
. Działalność instytutu miała być kontynuacją
Polskiej Akademii Umiejętności
w Krakowie, która po rozpoczęciu niemieckiej okupacji została zlikwidowana. Instytut był w latach 1942-1945 subwencjonowany[1] przez
Rząd RP na uchodźstwie
, co było podstawą finansową jego działalności. Po wycofaniu w lipcu 1945 międzynarodowego uznania dla Rządu RP na uchodźstwie w konsekwencji ustaleń
konferencji jałtańskiej
Instytut odmówił podporządkowania się rządowi w Warszawie i domagał się wolności badań w ramach PAU. W konsekwencji członkowie Instytutu zostali w r. 1949 wykluczeni z działającej w Krakowie
Polskiej Akademii Umiejętności
. Po zakończeniu monopartyjnych rządów komunistycznych w Polsce w 1989 podjęto współpracę z odnowioną w Krakowie PAU.
Instytut stawia sobie za cel informowanie amerykańskiego społeczeństwa o Polsce i jej dziedzictwie kulturowym, jak również wzmacnianie polsko-amerykańskich relacji.
Na liście członków Instytutu znajduje (lub znajdowało) się ok. 1500 nazwisk, w tym:
Zbigniew Brzeziński
,
Stanisław Skrowaczewski
,
Aleksander Wolszczan
,
Hilary Koprowski
,
Michael Novak
, oraz nobliści -
Roald Hoffmann
,
Czesław Miłosz
i
Frank Wilczek
.
PIASA utrzymuje polską bibliotekę oraz archiwa, wydaje też kwartalnik naukowy,
The Polish Review
.
Przypisy
- ↑ 106 000
USD
od maja 1942 do lipca 1945.
Linki zewnętrzne