Sesja dla magazynu Yank, the Army Weekly (1954)
Ingrid Bergman w filmie Dr. Jekyll i Mr. Hyde (1941)
W filmie Osławiona (1946)
Wyspa Stromboli, dom w którym mieszkała Ingrid Bergman podczas kręcenia filmu "Stromboli, ziemia Boga" w 1949 r.
Tablica pamiątkowa na domu na wyspie
Stromboli
, w którym mieszkała Ingrid Bergman podczas kręcenia filmu "Stromboli, ziemia Boga", 1949
Ingrid Bergman (ur.
29 sierpnia
1915
w
Sztokholmie
, zm.
29 sierpnia
1982
w
Londynie
) –
aktorka
szwedzka
, zarówno
filmowa
jak i
teatralna
.
Biografia
Urodziła się w
Sztokholmie
w
1915
r. Początkowo grywała tylko niewielkie role w szwedzkich filmach. Przełomem w jej karierze okazał się film Intermezzo, w którym zagrała pianistkę zakochaną w starszym, żonatym skrzypku. Rolą tą zwróciła na siebie uwagę
Davida O. Selznicka
, amerykańskiego producenta, który postanowił zrobić remake tego filmu i w tym celu zaprosił Ingrid do
Hollywood
. Film odniósł sukces, a Bergman podpisała siedmioletni kontrakt z Selznickiem. Zagrała w wielu dobrych filmach - wystarczy wymienić chociażby takie tytuły, jak Dr Jekyll i Mr Hyde, Komu bije dzwon czy Joanna d'Arc. Najsłynniejszym dziełem z udziałem Ingrid Bergman jest niewątpliwie
Casablanca
- jeden z najsmutniejszych dramatów w historii kina, w którym aktorka partnerowała Humphrey'owi Bogartowi. Amerykańska Akademia Filmowa przyznała Ingrid statuetki za role w filmach:
Gasnący płomień
, Anastazja i Morderstwo w Orient Expresie. Życie osobiste aktorki było dość burzliwe. W
1949
opuściła męża Petera Lindstroma i córkę, aby związać się z włoskim reżyserem Roberto Rossellinim. Owocami ich miłości są dzieci (Robertino, Isotta i
Isabella
) oraz filmy, które razem nakręcili. Po dziewięciu latach wspólnego życia, Ingrid i Roberto rozstali się. Aktorka poślubiła producenta teatralnego Larsa Schmidta, z którym rozwiodła się w
1975
roku. Jej ostatnią rolą była postać izraelskiej pani premier,
Goldy Meir
, w miniserialu telewizyjnym A Woman Called Golda (
1982
), za którą otrzymała nagrodę Emmy. Ingrid Bergman zmarła w dniu swoich urodzin, w wieku 67 lat, po długotrwałej walce z rakiem. Jej prochy rozsypano nad szwedzkim wybrzeżem.
Kariera
Zamarzyła o aktorstwie po tym, jak wzięła udział w filmie Landskamp jako statystka. Ingrid została uczennicą prestiżowej szkoły Swedish Royal Theatre, ale stwierdziła, że teatr jej nie pociąga.
W
1935
pojawiła się w pierwszej roli, w której miała kwestie. W
1936
wcieliła się w Anitę Hoffman w filmie Intermezzo. Szczęśliwie dla niej, wielki producent
David O. Selznick
, autor sukcesów wielu hollywoodzkich gwiazd, obejrzał film i postanowił zrealizować jego amerykańską wersję z Ingrid Bergman w roli głównej. W
1939
doszło do produkcji Intermezzo w
Hollywood
. Potem aktorka pojechała do Szwecji, gdzie zagrała w dwóch filmach i wróciła do
USA
, by pojawić się w trzech dobrze odebranych obrazach. W
1941
otrzymała propozycję zagrania głównej roli kobiecej u boku Humphreya Bogarta w filmie
Casablanca
.
W
1943
pojawiła się w głównej roli w filmie Komu bije dzwon na podstawie powieści
Hemingwaya
. Otrzymała za nią pierwszą nominację do
Oscara
. Rok później wcieliła się w Paulę Alquist w
Gasnący płomień
i za tę kreację otrzymała nagrodę Akademii Filmowej. Trzecią nominację przyniosła jej rola siostry Benedyktyny w Dzwony Najświętszej Marii Panny. Rola
Joanny d'Arc
zaowocowała nominacją numer 4.
W
1949
roku Ingrid kręciła we Włoszech film Stromboli w reżyserii
Roberta Rosselliniego
, z którym wkrótce się związała. Podczas pobytu we Włoszech nakręciła kilka filmów. Do Hollywood wróciła obrazem Anastazja (
1956
), za rolę w którym uhonorowano ją drugim Oscarem. W
1974
zagrała w
Morderstwie w Orient Expressie
, co z kolei zaowocowało 3 statuetką w jej karierze. Ostatnią nominację przyniósł jej film Jesienna sonata (
1978
). Uważała, że była to jej najlepsza rola.
Jej ostatnim triumfem był serial Kobieta o imieniu Golda z
1982
, w którym za rolę Goldy Meir przyznano jej nagrodę
Emmy
. Jednak Ingrid tego nie doczekała. Zmarła w 67. rocznicę urodzin na
raka piersi
.
Amerykański Instytut Filmowy sklasyfikował ją na czwartym miejscu na liście najlepszych aktorek w dziejach kina. Ma także swoją gwiazdę na hollywoodzkim
Walk of Fame
przy 6759 Hollywood Blvd.
Napisała również autobiografię My story, która stała się bestsellerem.
Filmografia
- Filmy fabularne
- 1982: A Woman Called Golda jako Golda Meir
- 1978:
Jesienna sonata
(Höstsonaten) jako Charlotte
- 1976: Kwestia czasu (A Matter of Time) jako Hrabina Sanziani
- 1974:
Morderstwo w Orient Expressie
(Murder on the Orient Express) jako Greta Ohlsson
- 1973: From the Mixed-Up Files of Mrs. Basil E. Frankweiler jako Pani Frankweiler
- 1970: Spacerując w wiosennym deszczu (A Walk in the Spring Rain) jako Libby Meredith
- 1969:
Kwiat kaktusa
(Cactus Flower) jako Stephanie Dickinson
- 1967: Stymulacja (Stimulantia) jako Mathilde Hartman
- 1966: The Human Voice
- 1964: Żółty Rolls-Royce (The Yellow Rolls-Royce) jako Gerda Millett
- 1964: Wizyta starszej pani (The Visit) jako Karla Zachanassian
- 1963: Hedda Gabler jako Hedda Gabler
- 1961: Auguste jako Epizod (niewymieniona w czołówce)
- 1961: Żegnaj ponownie (Goodbye Again) jako Paula
- 1961: 24 godziny z życia kobiety (Twenty-Four Hours in a Woman's Life) jako Clare Lester
- 1959: The Turn of the Screw jako Governess
- 1958: Niedyskrecja (Indiscreet) jako Anne Kalman
- 1958: Gospoda Szóstego Dobrodziejstwa (The Inn of the sixth happiness) jako Gladys Aylward
- 1956:
Anastazja
(Anastasia) jako Anastasia
- 1956:
Helena i mężczyźni
(Eléna et les hommes) jako Helena Sokorowska
- 1954: Joanna d'Arc na stosie (Giovanna d'Arco al rogo) jako Joanna d'Arc
- 1954: Strach (La Paura) jako Irene Wagner
- 1953:
Podróż do Włoch
(Viaggio in Italia) jako Katherine Joyce
- 1952: Europa '51 jako Irene Girard
- 1950: Stromboli, ziemia Boga (Stromboli) jako Karin
- 1949: Pod znakiem Koziorożca (Under Capricorn) jako Lady Henrietta Flusky
- 1948: Joanna d'Arc (Joan of Arc) jako Joanna D'Arc
- 1948: Łuk triumfalny (Arch of Triumph) jako Joan Madou
- 1946: Osławiona (Notorious) jako Alicia Huberman
- 1946: American Creed
- 1945: Urzeczona (Spellbound) jako Constance Peterson
- 1945: Saratoga Trunk jako Clio Dulaine
- 1945: Dzwony Najświętszej Marii Panny (The Bells of St. Mary's) jako Siostra Benedict
- 1944:
Gasnący płomień
(Gaslight) jako Paula Alquist
- 1943: Komu bije dzwon (For Whom the Bell Tolls) jako Maria
- 1942:
Casablanca
jako Ilsa Lund Laszlo
- 1941: Adam Had Four Sons jako Emilie Gallatin
- 1941: Doktor Jekyll i pan Hyde (Dr. Jekyll and Mr. Hyde) jako Iva
- 1941: Rage in Heaven jako Stella Bergen
- 1940: Juninatten jako Kerstin Norbäck/Sara Nordana
- 1939: Samotna noc (En enda natt) jako Eva Beckman
- 1939: Intermezzo: A Love Story jako Anita Hoffman
- 1938: Dollar jako Julia Balzar
- 1938: Nasza czwórka (Die Vier Gesellen) jako Marianne
- 1938: En Kvinnas ansikte jako Anna Holm / Panna Paulsson
- 1936: Po słonecznej stronie (På solsidan) jako Eva Bergh
- 1936: Intermezzo jako Anita Hoffman
- 1935: Swedenhielms jako Astrid
- 1935: Bränningar jako Karin Ingman
- 1935: Munkbrogreven jako Elsa Edlund
- 1935: Noce Walpurgii (Valborgsmässoafton) jako Lena Bergström, sekretarka Johana
- 1932: Landskamp jako Dziewczyna czekająca na połączenie (niewymieniona w czołówce)
- Seriale telewizyjne
- 1959: Startime jako Guwernantka
Linki zewnętrzne