Uniwersytety w średniowiecznej Europie
Studium generale nazwa nadawana w
średniowieczu
niektórym
szkołom
o międzynarodowej randze. Ze szkół tych wykształcił się
średniowieczny uniwersytet
.
Większość wczesnych studia generalia mieściła się we
Włoszech
,
Francji
,
Anglii
,
Hiszpanii
i
Portugalii
. Od zwykłych szkół różniły się tym, że uczyli się w nich studenci z całej Europy. Oprócz początkowego programu
sztuk wyzwolonych
prowadzono w nich kursy z
medycyny
,
prawa
czy
teologii
[1]. Przywileje, jakimi się cieszyły i odrębny, bardziej zaawansowany program studiów, spowodowały, że coraz bardziej zaczęły się one różnić od szkół lokalnych, tworząc instytucję
uniwersytetu
. Studium generale pozostało w średniowieczu oficjalnym terminem na oznaczenie tych szkół[2].
Status pierwszych studium generale (w
Paryżu
,
Bolonii
czy w
Salerno
) wynikał z ich własnych zasług[1]. Ich forma organizacyjna i względna samodzielność potwierdzone zostały następnie
bullami
papieskimi. W późniejszym okresie status i wiążące się z nim przywileje był nadawany przez
papieża
lub
cesarza rzymskiego
, również dla nowo powstałych szkół.
Uniwersytet Jagielloński
otrzymał ten tytuł wraz z
aktem erekcyjnym
, wydanym w
1364
roku, jako 27 uczelnia wyższa w Europie[].
W XIII wieku istniały następujące szkoły o randze studium generale:
W późniejszym okresie tytuł studium generale nadal był nadawany przez papieża, choć stopniowo tracił swoją rangę. Obecnie bywa używany na oznaczenie
szkoły wyższej
o randze niższej od uniwersytetu.
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Olaf Pedersen: The First Universities. Studium generale and the origins of university education in Europe. Cambridge: Cambridge University Press, 2000, s. 133.
- ↑ Olaf Pedersen: The First Universities. Studium generale and the origins of university education in Europe. Cambridge: Cambridge University Press, 2000, s. 145.