Sikkat Sajidna Musa (Ścieżka Pana Naszego Mojżesza lub Schody Pokutne), krótsza droga (trudniejsza) na szczyt
Synaj (
arab.
جبل موسى = Dżabal Musa,
hebr.
הר סיני ), Góra Mojżesza – góra w
Egipcie
, w południowej części
Półwyspu Synaj
, w
muhafazie
Południowy Synaj
. Wysokość 2285 m
n.p.m.
Jest to poszarpany nagi masyw z szaroczerwonego
granitu
.
Tradycyjnie utożsamiana z
biblijną
górą
Horeb
i Synaj, gdzie, według
Starego Testamentu
,
Bóg
Jahwe
przekazał
Mojżeszowi
kamienne tablice z
dziesięciorgiem przykazań
i zawarł przymierze z
narodem izraelskim
.
Geografia
Góra ma wysokość 2285 m
n.p.m.
Znajduje się w pobliżu
Góry Świętej Katarzyny
, najwyższej na
półwyspie Synaj
(2637 m n.p.m.). Otoczona jest ze wszystkich stron szczytami o tej samej budowie geologicznej.
Znaczenie religijne, wydarzenia biblijne
W pobliżu góry Synaj (Horebu)
Mojżeszowi
ukazał się anioł Boga
Jahwe
w
płonącym krzewie
i polecił mu wyprowadzić
Izraelitów
niewolonych w Egipcie (
Wj
3:1-10;
Dz
7:30). Prawdopodobnie mniej więcej rok później do góry tej przybył wyzwolony już naród (Wj 19:2), obozował na równinie
Wadi er-Raha
u podnóża góry. Mojżesz wszedł wówczas na szczyt. Ponieważ już przy płonącym krzewie usłyszał: "oddacie cześć Bogu na tej górze", zapewne spodziewał się kolejnych wskazówek od Jahwe (Wj 3:12; 19:3). Mojżeszowi polecono przekazać Izraelitom, że jeśli będą posłusznie przestrzegać słów Jahwe i warunków przymierza, staną się królestwem kapłanów i ludem świętym (Wj 19:5, 6). Starsi ludu reprezentujący naród zgodzili się na te warunki. Następnie Jahwe kazał Mojżeszowi uświęcić lud, żeby trzeciego dnia mógł wyjść na spotkanie z Bogiem. Dookoła góry wyznaczono granice, każdy bowiem, kto by jej dotknął — człowiek czy zwierzę — będzie ukarany śmiercią (Wj 19:10-15). Trzeciego dnia rano rozległy się grzmoty z błyskawicami, a gęsty obłok rozpostarł się nad górą i rozległ się głos poteżnej trąby, tak że cały lud przebywający w obozie drżał ze strachu. Mojżesz przyprowadził ich z obozu do podnóża góry na spotkanie z prawdziwym Bogiem. Cała góra Synaj trzęsła się i dymiła (Wj 19:16-19; Ps 68:8). Bóg zawołał na Mojżesza, a gdy ten wszedł na szczyt góry, ostrzegając, by nikt nie próbował na nią wchodzić. Po zejściu Mojżesza ze szczytu Izraelici usłyszeli
Dziesięć Słów
spośród ognia i obłoku (Wj 19:19 do 20:18; Pwt 5:6-22). Mojżesz otrzymał także od Boga dalsze prawa (Wj 20:21; 21:1). Kiedy zszedł z góry, przekazał te słowa i je spisał. Bóg zawarł przymierze z ludem. Następnego dnia wczesnym rankiem wzniósł u podnóża góry ołtarz oraz 12 stel. Złożono ofiary całopalne, a krwią zabitych zwierząt uprawomocniono przymierze Prawa (Wj 24:3-8; Heb 9:16-22). Ponieważ Izraelici weszli w przymierze z Jahwe, ich starsi mogli zbliżyć się do góry. Mojżesz, Aaron, Nadab, Abihu wraz z 70 starszymi Izraela podeszli do góry i w widzeniu ujrzeli chwałę Bożą. Potem Mojżesz w towarzystwie Jozuego wszedł na górę, gdzie miał otrzymać dalsze przykazania oraz kamienne tablice zawierające Dekalog. Przez sześć dni szczyt okrywał obłok chwały Jahwe. Siódmego dnia Bóg zawołał Mojżesza, by wszedł w obłok i przez 40 dni tam przebywał(Wj 24:12-18). Gdy po tym okresie Mojżesz schodził z góry zobaczył
złotego cielca
i bawiących się Izraelitów, rzucił kamienne tablice, roztrzaskując je u podnóży góry (Wj 32:15-19; Heb 12:18-21). Później Mojżesz otrzymał polecenie wykonania dwóch kamiennych tablic i zaniósł je na górę Synaj, by na nowo zostało na nich wypisany Dekalog (Wj 34:1-3; Pwt 10:1-4). Spędził tam kolejnych 40 dni, nie jedząc ani nie pijąc (Wj 34:28). U podnóża góry powstał w owym czasie przenośny
Przybytek Mojżeszowy
, a Izraelici obozowali pod nią około jednego roku.
Po stuleciach do "Bożej góry Horeb", czyli Synaju — przybył prorok
Eliasz
, uciekając przed królową
Izebel
(
1Kl
19:8).
Zgodnie z lokalną
tradycją
beduińską
, to na Górze Synaj
Bóg
dał swoje
prawa
Izraelowi
. Jednakże wczesnochrześcijańska tradycja lokalizowała to wydarzenie na pobliskiej Górze
Sirbal
. To u jej podnóża w
IV
w. powstał
Klasztor Świętej Katarzyny
, który w
VI
w. przeniesiono pod Górę Świętej Katarzyny. Oparto się bowiem o informacje przekazane przez
Józefa Flawiusza
, jakoby Góra Świętej Katarzyny była najwyższym szczytem na Synaju. Chrześcijanie zaczęli identyfikować
biblijną
Górę Horeb z Górą Synaj (Jabal Mūsá) dopiero począwszy od
XV
wieku. Według podróżnika
Stephensa
Góra Synaj "pośród wszystkich oszałamijących dzieł Natury, jak żadne inne miejsce nie pasowałoby lepiej do ukazania potęgi Wszechmocnego" [1]
Inni współcześni bibliści nie wierzą, iż Izraelici mogli przejść przez Synaj w linii prostej. Są raczej skłonni przyjąć południową, dłuższą trasę. Wschodnia zatoka
Morza Czerwonego
, według ich dywagacji, musiała zostać przebyta łodziami lub też
karawany
przeszły przez wodę po piaszczystych łachach []. Badacze ci, przede wszystkim
protestanccy
, chcą szukać Góry Horeb w innym miejscu. Jedna z teorii mówi że jest nią góra
Jabal al-Lawz
[2] na terenie obecnej Arabii Saudyjskiej. Jeszcze inna że jest nią jeden z wulkanów także na terenie dzisiejszej Arabii Saudyjskiej.
Szlaki na szczyt
Isnieją dwa szlaki turystyczne:
- Dłuższy, łatwiejszy szlak, którym zdecydowana większość turystów wchodzi na szczyt, prowadzi krętą tzw.
Wielbłądzią
Ścieżką lub Ścieżką Paschy (Sikkat al-Basza), zaczynającą się około 50 m za murami klasztoru; początkowo wiedzie ona przez równinę Wadi al-Dajr; trasę można pokonać w ciągu 2-3 godzin (2/3 trasy również na wielbłądzie), po drodze zlokalizowane są prowadzone przez miejscowych
beduinów
budki z przekąskami. Za rozpadliną pod samym szczytem łączy się z drugą trasą, z tego miejsca pozostaje 750 stopni do szczytu. Na szczycie znajduje się murowana kamienna kapliczka koło jaskini, w której według
Biblii
Bóg kazał się ukryć Mojżeszowi i która służyła mu za schronienie w czasie jego 40-dniowym pobycie na górze (
Wj
33:22, 28). Kapliczka ta zbudowana została w
1934
roku na miejscu wcześniejszej, która powstała w V w. Istnieje tu również bardzo mały meczet.
- Krótsza (trudniejsza przy wychodzeniu, dlatego większość turystów nią schodzi) to Sikkat Sajidna Musa (Ścieżka Pana Naszego Mojżesza lub Schody Pokutne). Składa się z 3750 stopni (niektóre mają nawet metr wysokości), jak głosi legenda, wykutymi w skale w VI w. przez
mnicha
jako pokutę za zbrodnię, której miał się dopuścić. W ciągu 1,5 godziny można zejść nimi do klasztoru. Szlak biegnie przez
nieckę
z 500-letnim (inne źródła mówią 1000-letnim)
cyprysem
, jest to małe zagłębienie w połowie ponad trzykilometrowej grani Synaju. Nazywana jest Równiną Cyprysów (inne nazwy to Kotlina Eliasza; Basen Eliasza; Płaskowyż Eliasza lub Amfiteatr Siedemdziesięciu Mędrców), w której zatrzymują się
pielgrzymi
, jest tu również stara studnia, z której Beduini czerpią wodę. Znajduje się tam Brama Eliasza, a 450 stopni niżej Brama Wiary, pod którą w XIX w. pielgrzymi błagali o darowanie im grzechów, zanim przepuszczono ich dalej. Według tradycji w tym miejscu prorok
Eliasz
usłyszał głos Boga
Jahwe
(
1Kl
19:9-18) i ukrywał się w pobliskiej grocie (
Jaskinia Eliasza
) przed królową
Izebel
. Jedna z kapliczek poświęcona jest temu prorokowi, druga natomiast innemu prorokowi,
Elizeuszowi
. Miejsce kojarzone jest również z osobami towarzyszącym Mojżeszowi w wejściu na górę, gdzie mieli pozostać i czekać na niego, gdy zejdzie ze szczytu. Zejście tym szlakiem wiedzie przez miejsca o interesującym krajobrazie oraz widokami na
klasztor św. Katarzyny
, przy którym kończy się trasa.
Co roku przez szczyt przewija się prawie 100 000 osób. Najczęściej są to nocno - poranne wycieczki na Górę Synaj, by podziwiać wschód słońca, organizowane przez biura turystyczne z oddalonego o ok. 100 km kurortu
Szarm el-Szejk
, a przewodnikami są miejscowi
beduini
z osady Al-Milga. W pobliskim
klasztorze św. Katarzyny
położonym u stóp góry można przenocować w tzw. Domu Gościnym, prowadzonym przez mnichów, oraz pożywić się w niewielkim punkcie gastronomicznym. Klasztor został zbudowany w miejscu, gdzie Bóg Jahwe miał przemówić do Mojżesza, ukazując się jako
płonący krzak
.
Beduini
z drużyny piłkarskiej pobliskiej
Świętej Katarzyny
, w ramach treningu dwa razy dziennie wbiegają na górę Synaj[3] .
Linki zewnętrzne
Przypisy
- ↑ Incidents of Travel in Egypt, Arabia Petraea, and the Holy Land (1837) za Przewodnikiem Pascala - Egipt, 2006, str. 686;
- ↑
polskatimes.pl
- ↑ Przewodnik Pascala - Egipt, 2006, str. 89;
Poprzednie obozowisko:
Refidim
| Wyjście Izraelitów z Egiptu Lista obozowisk Izraelitów | Następne obozowisko:
Tabera
|