Szymon Askenazy
Urodzony	28 grudnia 1866 Zawichost
Zmarł	22 czerwca 1935 Warszawa

Grób Szymona Askenazego na na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie

Szymon Askenazy (ur. 28 grudnia 1866 w Zawichoście , zm. 22 czerwca 1935 w Warszawie ) – polski historyk żydowskiego pochodzenia, zajmujący się głównie stosunkami międzynarodowymi w XVIII i XIX wieku . Profesor Uniwersytetu Lwowskiego i następnie Warszawskiego . W swoich poglądach politycznych zbliżony do obozu legionowo-piłsudczykowskiego. Twórca lwowskiej szkoły historycznej nazywanej też szkołą Askenazego.

Urodził się jako syn Wolfa (zm. w 1909) i Reginy z domu Hertzberger (zm. 1908). Ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim oraz historię na uniwersytecie w Getyndze , gdzie uzyskał stopień profesora. Jako Żyd nie mógł uzyskać pracy na rosyjskim Uniwersytecie Warszawskim, więc przeniósł się do Lwowa . Angażował się w działania na rzecz asymilacji Żydów. W latach 1898 - 1914 wykładał historię nowożytną i historię Polski na Uniwersytecie Lwowskim był profesorem nadzwyczajnym, a następnie profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Lwowskiego do listopada 1919, ale od 1914 na urlopie. W tym czasie skupił wokół siebie wielu uczniów. Polemizował ze szkołą krakowską. W tym czasie powstała szkoła Askenazego.

W 1918 i ponownie w 1923 podjął próbę objęcia katedry na Uniwersytecie Warszawskim, ale z powodu silnej opozycji Marcelego Handelsmana do powołania go na katedrę w Warszawie nie doszło, mimo iż apelowało o to wielu uczonych, polityków i studentów. W 1918 protest przeciwko objęciu przez niego katedry historii Polski zgłosiło 45 polskich uczonych, pisarzy i uczonych jak Stanisław Arnold , Włodzimierz Dzwonkowski, Andrzej Strug i inni.

Badał polityczne dzieje Polski XVIII i XIX wieku . W 1909 został członkiem Akademii Umiejętności . W czasie I wojny światowej przebywał w Szwajcarii . Działał tam na rzecz niepodległości Polski, biorąc udział w pracach Szwajcarskiego Komitetu Generalnego Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce .

W latach 1920 - 1923 był ministrem pełnomocnym z ramienia Polski przy Lidze Narodów w Genewie . W 1924 ponownie odmówiono mu objęcia katedry na Uniwersytecie Warszawskim, choć wykładał tam gościnnie w latach 1927 - 1935 . Był kawalerem Legii Honorowej .

Zmarł w Warszawie. Pochowany jest na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej (kwatera 10, rząd 6, miejsce 5)^[1][2].

Twórczość

• Książę Józef Poniatowski 1763-1813, ( Lwów , 1905)
• Uniwersytet Warszawski, (Warszawa, 1905)
• Rosja – Polska 1815-1830, (Lwów, 1907)
• Łukasiński, (Lwów, 1908)
• Napoleon a Polska, (Warszawa, 1918-1919)
• Przymierze polsko-pruskie, (Warszawa, 1918)
• Gdańsk a Polska, (Warszawa, 1919)

Przypisy

Bibliografia

• Jan Jagielski: Przewodnik po cmentarzu żydowskim w Warszawie przy ul. Okopowej 49/51. Z. 1, Kwatery przy Alei Głównej. Warszawa: Towarzystwo Opieki nad Zabytkami. Społeczny Komitet Opieki nad Cmentarzami i Zabytkami Kultury Żydowskiej w Polsce, 1996, ss. 18-19. . 

Linki zewnętrzne

• http://www.diapozytyw.pl/pl/site/ludzie/szymon_aszkenazy
• Kopie cyfrowe dzieł w KPBC
• Szymon Askenazy – wykaz publikacji w LitDok Bibliografia Historii Europy Środkowowschodniej, Herder-Institut (Marburg)