Zaburzenia psychiczne - utrudnienia funkcjonowania społecznego lub psychicznego jednostki , noszące znamiona cierpienia , zlokalizowane wokół objawu osiowego. Posiadają określoną dynamikę, etiologię , patogenezę , symptomatykę .

Pojęcie zaburzenia wiąże się z pojęciami zdrowia psychicznego , normalności zachowania oraz jego patologii .

Określenie granic normalności jest często zbędne, oraz zwykle bardzo trudne. Psychiatria biologiczna wiąże zaburzenia psychiczne z przyczynami neurochemicznymi. Psychologia najczęściej łączy większość zaburzeń z czynnikami intrapsychicznymi, doświadczeniami społecznymi i poziomem nasilenia stresu . Skrajne podejście, jak antypsychiatria , czy psychologia systemowa przerzucają ciężar patologii z procesów intrapsychicznych na interakcje społeczne , zwłaszcza związane z rodziną pochodzenia.

W związku z tak odmiennymi podejściami, obecnie nie używa się określenia choroba psychiczna , które wiąże się z postrzeganiem "chorej" psychiki tak, jak w medycynie postrzega się choroby somatyczne.

Podział zaburzeń psychicznych

Zaburzenia psychiczne w statystykach (Polska)

Ponad 1,5 mln. osób w ciągu roku trafia do szpitali psychiatrycznych (wzrost o około 900 tys. od 1990 r. do 2004, największy odsetek w Europie ). W 2007 roku około 100 tys. osób znalazło się w polskich szpitalach psychiatrycznych z najcięższymi schorzeniami psychotycznymi ^[2] (dane z 2007 r.).

Zobacz też

• DSM-IV
• diagnoza

Przypisy