Pałac Scheiblerów przy ulicy
Piotrkowskiej
266 w
Łodzi
Kamienica została zbudowana w
1844
roku przez ówczesnego właściciela - fabrykanta Karola Gebhardta, według projektu Ludwika Bethiera i Stanisława Balińskiego. W końcu
lat czterdziestych XIX wieku
kamienica była uważana za najładniejszą przy ulicy
Piotrkowskiej
.
Elegancki budynek z
neoklasycystyczną
elewacją
ozdobioną ośmioma
pilastrami
rozdzielającymi okna i dwuspadowym
dachem
.
Od
1852
właścicielem kamienicy został
drukarz
Leonard Fessler, który zamieszkiwał ją przez niespełna trzydzieści kolejnych lat. W
1880
Karol Scheibler
dla swojej rodziny odkupił najelegantszy klasycystyczny dom mieszkalny w Łodzi. Niewątpliwie usytuowanie domu odgrywało tutaj niebagatelną rolę. Zamykał on od strony zachodniej całą posiadłość Scheiblerów, jak również był wizytówką od strony głównego traktu miasta. Być może początkowo był przeznaczony dla córki Emmy i jej męża Jerzego von Kramsta, jednak od
1886
roku zamieszkał w nim syn Karol Scheibler junior, generalny spadkobierca firmy, zaś Kramstowie wyjechali z Łodzi i mieszkali w
Katowicach
.
W rok po nabyciu, stał się on własnością powstałego wówczas Towarzystwa Akcyjnego Manufaktur Bawełnianych Karola Scheiblera, a w roku
1921
wyłączono go z nowo powstałej spółki Scheibler & Grohman i ponownie został własnością prywatną spadkobierców Karola Scheiblera.
Po śmierci Karola Scheiblera dom został w roku
1891
przebudowany. Kilku architektów (
H. Majewski
,
F. Chełmiński
) pracowało na jego współczesny wizerunek. W ciągu kolejnych lat Scheiblerowie poddali go kilku przebudowom (m.in. dobudowano
wieżę
w południowej części), które przekształciły budynek w miejski
pałac
o
neorenesansowym
charakterze. Obecną elektryczną formę nadały mu dwie kolejne przebudowy w latach 1894 i 1897. Przebudowa w roku
1894
, według projektu Franciszka Chełmińskiego, powiększyła go w kierunku południowym o trzy osie. W narożniku wzniesiono wieżę zwieńczoną hełmem w kształcie
ostrosłupa
, pokrytego łuską z blachy
cynkowej
. Hełm zwieńczono masztem z chorągiewką i datą 1894. Kolejna rozbudowa nastąpiła w roku
1897
. Pałac powiększono od strony północnej o parterową dobudówkę, mieszczącą salon od ulicy a ogród zimowy od podwórza. Wnętrza były bogato dekorowane,
sztukatorskie
sufity pokryte były
polichromią
, do dziś są zachowane tylko w niektórych pomieszczeniach. Główna klatka schodowa z drewnianymi schodami i tralkową balustradą ozdobiona była
witrażami
zachowanymi fragmentarycznie. Wnętrza zostały prawie zupełnie zniszczone, w niektórych pokojach zachowały się częściowo sztukaterie oraz piece i kominki. Program układu wnętrz jest mało czytelny, ponieważ przez działania późniejszych użytkowników, m. in. Studium Wojskowego Politechniki Łódzkiej, zatraciły swój charakter i funkcję.
Obecnie w pałacu mieści się Wydział Organizacji i
Zarządzania
Politechniki Łódzkiej
.
Zobacz też
Linki zewnętrzne