Meczet przy ul. Tatarskiej
Meczet w Kownie (
lit.
Kauno musulmonų mečetė) - dom modlitewny muzułmanów i centrum kowieńskiej społeczności tatarskiej położony w
Kownie
przy ul. Tatarskiej 6.
Pierwsze wiadomości o istnieniu drewnianego meczetu w
Kownie
pochodzą z
1795
roku, gdy doszło do jego pożaru. W wyniku tragedii kowieńscy
Tatarzy
zostali pozbawieni własnej świątyni. Władze rosyjskie nie chciały się zgodzić na budowę nowego muzułmańskiego obiektu sakralnego, mieszkańcy
Kowna
byli więc zmuszeni należeć do
gminy muzułmańskiej w Wilnie
.
Drewniany meczet kowieński udało się odbudować dopiero w
1908
roku z fundacji Aleksandra Ilasewicza. Po odzyskaniu przez
Litwę
niepodległości podjęto wysiłki na rzecz wzniesienia w stolicy murowanej świątyni tatarskiej. Z inicjatywą jej budowy wystąpił major Chalil Januszewski, był żołnierz armii rosyjskiej, a w latach
1922
-
36
prezes gminy muzułmańskiej w
Kownie
.
Nowy meczet został zaprojektowany przez
Wacława Michniewicza
i A. Nietykszę na miejscu drewnianej świątyni. Jego uroczystego otwarcia dokonano w
1934
roku. W
1941
roku władze radzieckie zamknęły budynek, meczet działał jednak za zgodą Niemców aż do
1947
roku, po czym został zamieniony kolejno w salę sportową, magazyn cyrku i bibliotekę. Świątynię zwrócono dopiero pod koniec lat osiemdziesiątych, a jej ponowne otwarcie nastąpiło w lipcu
1991
roku po gruntownej renowacji.
Styl nieotynkowanego przed wojną budynku nawiązywał do tzw. architektury mameluckiej, minaret wzorowano na meczecie Kait-Beja w Egipcie. Detal świątyni można określić jako mauretański.
Od
XIX wieku
wokół meczetu wznosił się
cmentarz muzułmański
, który w czasach radzieckich zamieniono na park.
Bibliografia
- Drozd Andrzej (red.), "Meczety i cmentarze Tatarów polsko-litewskich",
Warszawa
1999
,