Rumunia podczas II wojny światowej po dwuletnim okresie nominalnej
neutralności
, w trakcie rządów
Iona Antonescu
dołączyła do
Osi
w czerwcu
1941
. W sierpniu
1944
roku kierowany przez króla
Michała I
zamach stanu doprowadził do usunięcia dyktatury Antonescu i sprawił, że kraj do końca wojny został po stronie
Aliantów
. Mimo tego sojuszu i zwycięstw Wielka Rumunia nie mogła przetrwać i utraciła część swego terytorium na rzecz
ZSRR
(obecnie
Mołdawia
i
Ukraina
) oraz
Bułgarii
.
Początek wojny
13 kwietnia
1939
Francja
i
Wielka Brytania
zagwarantowały niezawisłość
Rumunii
, ale podobnego układu z
ZSRR
nie udało się zawrzeć – rząd rumuński odmówił
Józefowi Stalinowi
zgody na przemarsz
Armii Czerwonej
przez swoje terytorium. 23 sierpnia 1939 roku został podpisany
pakt Ribbentrop-Mołotow
, który między innymi uwarunkował radzieckie roszczenia dotyczące
Besarabii
. Osiem dni później,
1 września
wojska
niemieckie
wkroczyły do
Polski
. Oficjalnie państwo rumuńskie pozostawało neutralne, ale pozwolono w granicach kraju schronić się polskiemu rządowi. Gdy 21 września zamordowano premiera Călinescu, król
Karol II
próbował utrzymać neutralność, ale klęska
Francji
i odwrót
Wielkiej Brytanii
pokazały, że gwarancje niepodległościowe straciły znaczenie.
W
1940
Rumunia
utraciła część swego terytorium zarówno na wschodzie, jak i na zachodzie. W lipcu
ZSRR
po wystosowaniu wobec rumuńskiego rządu ultimatum rozpoczął okupację Besarabii i północnej
Bukowiny
. 2/3 Besarabii zostały dołączone do niewielkiej
Mołdawskiej SRR
. Pozostała część (
Budziak
) i północna Bukowina weszły w skład
Ukraińskiej SRR
. Wkrótce później, 30 sierpnia, na mocy
drugiego arbitrażu wiedeńskiego
(
niem.
Zweiter Wiener Schiedsspruch) zmuszona przez
Niemcy
i
Włochy
Rumunia zwróciła
Węgrom
północną
Kriszanę
,
Marmarosz
oraz znaczną część
Siedmiogrodu
. Ku niezadowoleniu Węgier pozwolono Rumunii natomiast zatrzymać południową Transylwanię – czyli okolice
Aradu
,
Devy
i
Sybina
. 7 września w
Krajowie
zawarto porozumienie, na mocy którego południowa
Dobrudża
(tzw. Cadrilater) została odstąpiona
Bułgarii
(była to całość ziem zdobytych przez Rumunię podczas
II wojny bałkańskiej
w
1913
).
Rząd Iona Gigurtu, powołany 4 lipca 1940 był pierwszym, w którym znalazł się przedstawiciel
Żelaznej Gwardii
–
Horia Sima
. Był on zagorzałym
antysemitą
, który stanął na czele tego ruchu po śmierci Cordeanu. Był jednym z nielicznych wystarczająco znacznych "gwardzistów", którzy przeżyli wojnę.
Zdobycie władzy przez Antonescu
Po otrząśnięciu się po utracie północnego Siedmiogrodu 4 września 1940 Żelazna Gwardia kierowana przez Simę oraz
generał
(później
marszałek
)
Ion Antonescu
zjednoczyli swe siły, tworząc rząd, który wymusił abdykację Karola II na rzecz syna,
Michała I
. Karol oraz jego kochanka,
Magda Lupescu
zostali wygnani. Pomimo niedawnych strat terytorialnych nowy rząd skierował swą politykę zagraniczną w stronę
państw Osi
.