Gnejusz Pompejusz Strabon (Gnaeus Pompeius Strabo, zm.
87 p.n.e.
) rzymski wódz i polityk.
Mimo że największe polityczne wpływy posiadał w Picenum, prawdopodobnie stamtąd nie pochodził, gdyż tribus, do którego należała
gens
Pompeia, Clustumnia, nie występowała w tym rejonie. Pierwszy w rodzie osiągnął status senatora. Udowadniając swój talent militarny, przeszedł cursus honorum rozpoczynając karierę jako
kwestor
na Sardynii w
104 p.n.e.
,
pretorem
został w
92 p.n.e.
, był potem namiestnikiem Macedonii, w końcu obejmując w roku
89 p.n.e.
konsulat
. Odegrał ważną rolę w
wojnie ze sprzymierzeńcami
(pomiędzy Rzymem a mieszkańcami Italii) w latach
91
-
88
. Początkowo (w roku 90) służył jako legat konsula Rutyliusza Rufusa. Został wtedy pobity przez Widacyliusza, Tytusa Lafreniusza i Publiusza Wettiusza w bitwie koło góry Falernus. Zmuszony do odwrotu schronił się w murach Firmum, gdzie oblegał go Lafreniusz. Dzięki posiłkom i uderzeniu z dwóch stron udało mu się wyrwać z oblężenia, a pobici w polu Marsowie uciekli i schronili się w Askulum, które następnie Strabon obległ i zdobył. Za to zwycięstwo obdarzony został triumfem, który odbył 25 grudnia 89 r. Następnie w charakterze
prokonsula
wrócił do
Picenum
. Gdy wybuchła wojna między stronnictwem
Sulli
pod wodzą konsula Gnejusza Oktawiusza, a popularami dowodzonymi przez
Mariusza
i
Cynnę
wkroczył do Lacjum. Mimo to nie włączył się do działań obserwując tylko sytuację. Dopiero wyraźny rozkaz senatu skłonił go do działania. Stanął pod
Rzymem
, w pobliżu Porta Collina i pomógł
konsulowi
Gn. Oktawiuszowi
w wyparciu
Mariusza
z Miasta (
Rzym
). Jednocześnie przekonał senat do rozmów z oponentem. Zmarł w wyniku zarazy przed ostatecznym rozwiązaniem sytuacji.
Jego synem był
Gnejusz Pompejusz Wielki
.
Zobacz też
Drzewo genealogiczne Pompejuszów