Żelazna fregata HEIC 'Nemesis', pod dowództwem W. H. Halla, wraz z łodziami ze okrętów 'Sulphur', 'Calliope', 'Larne' i 'Starling' niszczy chińskie dżonki w Zatoce Ansona, 7 stycznia 1841. Było to jedno z pierwszych starć w Pierwszej wojnie opiumowej w Chinach, 1839-42.
Pierwsza wojna opiumowa trwała w latach
1839
-
1842
.
Na początku
XIX wieku
panujący w
Chinach
Mandżurowie
(
dynastia Qing
), kierując się własnymi zyskami, ograniczyli handel z zagranicą do kilku monopolistycznych organizacji kupieckich, znajdujących się pod ich nadzorem. Protestowali przeciwko temu kupcy
europejscy
, zwłaszcza
brytyjscy
i
francuscy
, którzy działali w ramach ekspansywnych
Kompanii Wschodnioindyjskich
. Proponowali oni przede wszystkim otwarcie wielkiego chińskiego rynku zbytu dla swych towarów. Kupując w dużych ilościach
herbatę
,
jedwab
,
ryż
i wytwory rzemiosła, musieli płacić za te towary srebrem, z braku zgody na wwóz do Chin własnych towarów. Dla zrównoważenia więc bilansu płatniczego, kupcy angielscy zaczęli do Chin dostarczać w dużych ilościach
opium
z upraw w
Indiach Brytyjskich
. Palenie opium bardzo się w Chinach rozpowszechniło, mimo szkodliwego jego działania na zdrowie palących, a handel nim przybrał formę
kontrabandy
.
Gdy na polecenie cesarza
Daoguanga
, jego specjalny wysłannik w
Kantonie
,
Lin Zexu
, nakazał blokadę faktorii angielskich i zniszczył 20 000 skrzyń z zarekwirowanym opium, zmieszawszy je z wapnem, solą i wodą i w tej postaci spuściwszy do morza; niszczenie narkotyku trwało 22 dni. Rząd W. Brytanii uznał to za pretekst do wszczęcia karnej wojny (1839-42) przeciwko Chinom. Eskadra okrętów brytyjskich zaatakowała Kanton, a oddziały desantowe piechoty zajęły ten port, później także szereg innych miast przybrzeżnych, łącznie z
Szanghajem
. Rząd Qingów musiał skapitulować, gdyż Brytyjczycy dysponowali znacznie nowocześniejszym uzbrojeniem, któremu Chińczycy nie potrafili się przeciwstawić.
Finałem wojny było podpisanie
traktatu nankińskiego
.