Stefan Harding (ur. ok.
1059
r. w Merriott w
Anglii
- zm.
28 marca
1134
r. w
opactwie Cîteaux
), reformator życia zakonnego, jeden z założycieli zakonu cysterskiego, trzeci opat klasztoru w Cîteaux, święty Kościoła katolickiego. Kanonizował go
Grzegorz XV
w
1623
roku.
Żywot świętego
Stefan Harding zdobył wykształcenie religijne w benedyktyńskim opactwie w
Dorset
. Spędził tam kilka lat. Porzucił jednak klasztor na skutek zwątpienia i udał się do
Szkocji
. Po kilkunastu miesiącach odzyskawszy wiarę zaczął pielgrzymować. Przemierzając
Francję
, zatrzymał się w
Molesme
i wstąpił do opactwa
benedyktyńskiego
. Przekonał przełożonego
św. Roberta
, by założyć nową wspólnotę zakonną prowadzącą bardziej surowe i wymagające życie.
W
1098
roku powstała w
Cîteaux
nowa wspólnota, z której rozwinął się zakon
cystersów
(nazwany tak od nazwy miejscowości). Stefan został przełożonym zakonu, a w
1109
roku (po śmierci św.
Alberyka
) opatem. Ideą zakonu był powrót do pierwotnej benedyktyńskiej reguły. Główny nacisk położony był na dyscyplinę i bezwzględne podporządkowanie mnichów przełożonym.
Za jego kadencji (w
1112
lub
1113
) do opactwa trafił późniejszy święty
Bernard z Clairvaux
.
Stefan Harding jest uważany za autora
Carta Caritatis
- dokumentu regulującego wzajemne stosunki między opactwami cysterskimi (w tym czasie było ich już 13) oraz zasady życia zakonnego. Dokument ten, jako uściślający i uzupełniający ustalenia z
1100
r. zatwierdził papież
Kalikst II
w
1119
r.
Usiłował zrewidować tekst
Wulgaty
, lecz bez powodzenia. W
1133
roku zrezygnował z funkcji przełożonego ze względu na swój wiek. Zmarł 28 marca
1134
roku. Służył domowi w Cîteaux przez 25 lat, w chwili jego śmierci cystersi mieli już dwanaście klasztorów we
Francji
i Anglii.
Kult
Nie wiadomo, czy Stefan Harding został
kanonizowany
, chociaż niektóre źródła podają rok
1623
[1].
Do
1683
św. Stefan wspominany był najpierw 28 marca, następnie razem ze św. Robertem 17 kwietnia (cystersi 15 kwietnia). Po reorganizacji
kalendarza liturgicznego
(
1965
),
wspomnienie liturgiczne
w
Kościele katolickim
obchodzone jest
26 stycznia
, razem ze św. Alberykiem i św. Robertem[1].
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia