Lekarz
LekarzLekarz – osoba posiadająca właściwe kwalifikacje, potwierdzone wymaganymi dokumentami, do udzielania świadczeń zdrowotnych, w szczególności do: badania
stanu zdrowia
, rozpoznawania
chorób
i zapobiegania im,
leczenia
i
rehabilitacji
chorych, udzielania porad lekarskich, a także wydawania opinii i orzeczeń lekarskich, w zakresie swojej specjalizacji (art. 2 ustawy opublikowanej w
Dz. U. z 2005 r. Nr 226, poz. 1943
)[1]. Kształcenie lekarzy w PolsceW
Polsce
tytuł lekarza zdobywa się kończąc sześcioletnie, jednolite studia na wydziale lekarskim
uczelni medycznej
(wyjątek od
Deklaracji Bolońskiej
). Dyplom lekarza jest równorzędny z dyplomem
magistra
. Prawo wykonywania zawodu lekarza zdobywa się po odbyciu trzynastomiesięcznego stażu podyplomowego oraz zdaniu z wynikiem pozytywnym
Lekarskiego Egzaminu Państwowego
. Zasady wykonywania zawodu lekarza reguluje ustawa[1] o zawodach lekarza i lekarza dentysty. Zasady uznawania kwalifikacji lekarza nabytych w państwach członkowskich
Unii Europejskiej
określa Ustawa z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych[2] z późniejszymi zmianami. Dokonuje ona w zakresie swojej regulacji wdrożenia odpowiednich dyrektyw Wspólnot Europejskich. Znaczny rozwój nauk medycznych spowodował konieczność wprowadzenia specjalizacji podstawowych i szczegółowych. Tytuł lekarza specjalisty w danej specjalności medycznej uzyskuje się po odbyciu trwającego zwykle 5-6 lat szkolenia w trakcie pracy zawodowej. Szkolenie lekarza przed uzyskaniem tytułu specjalisty w szczegółowej specjalności (tj. możliwej do uzyskania dopiero po zakończeniu szkolenia w podstawowej specjalności) ze względu na procedury administracyjne oraz wymogi formalne trwa zwykle około 15-20 lat, licząc od momentu rozpoczęcia studiów. Do roku 1999 r. obowiązywał dwustopniowy system specjalizacji. Po dwóch – trzech latach szkolenia lekarz otrzymywał tytuł "lekarza danej specjalności" np. lekarz chorób wewnętrznych – tzw. I stopień specjalizacji. Jeśli zdecydował się na kontynuowanie specjalizacji, mógł zdobyć tzw. specjalizację II stopnia i tytuł "lekarza specjalisty" danej specjalności – np. lekarz specjalista chorób wewnętrznych. Ordynatorem oddziału może zostać tylko lekarz specjalista (II stopnia) w danej specjalności. System ten nie dotyczył specjalizacji uzyskiwanych po zdobyciu innej (specjalizacji szczegółowych), gdzie obowiązywał system jednostopniowy. Obecnie funkcjonuje jednostopniowy system specjalizacji – tj. możliwe jest jedynie uzyskanie tytułu specjalisty danej specjalności w trakcie jednolitego szkolenia trwającego zwykle 5-6 lat. W chwili obecnej lekarze mogą specjalizować się w 40 specjalnościach podstawowych[3]: -
Anestezjologia
i
intensywna terapia
-
Audiologia
i
foniatria
-
Chirurgia dziecięca
-
Chirurgia klatki piersiowej
-
Chirurgia ogólna
-
Chirurgia plastyczna
-
Chirurgia szczękowo-twarzowa
-
Choroby wewnętrzne
-
Choroby zakaźne
-
Dermatologia
i
wenerologia
-
Diagnostyka laboratoryjna
-
Epidemiologia
-
Genetyka kliniczna
-
Kardiochirurgia
-
Kardiologia
-
Medycyna nuklearna
-
Medycyna pracy
-
Medycyna ratunkowa
-
Medycyna rodzinna
-
Medycyna sądowa
- Medycyna transportu
-
Mikrobiologia lekarska
-
Neonatologia
-
Neurochirurgia
-
Neurologia
-
Okulistyka
-
Onkologia kliniczna
- Ortopedia i traumatologia narządu ruchu
-
Otorynolaryngologia
-
Patomorfologia
-
Pediatria
-
Położnictwo
i
ginekologia
-
Psychiatria
- Psychiatria dzieci i młodzieży
-
Radiologia
i diagnostyka obrazowa
-
Radioterapia
onkologiczna
-
Rehabilitacja medyczna
-
Transfuzjologia
kliniczna
-
Urologia
-
Zdrowie publiczne
oraz 28 specjalnościach szczegółowych (po uzyskaniu jednej z odpowiednich – tzn. określonych rozporządzeniem Ministra Zdrowia – specjalizacji podstawowych): -
Alergologia
-
Angiologia
- Balneologia i medycyna fizykalna
-
Chirurgia naczyniowa
-
Chirurgia onkologiczna
- Choroby płuc (
pulmonologia
)
-
Diabetologia
-
Endokrynologia
- Farmakologia kliniczna
-
Gastroenterologia
-
Geriatria
- Ginekologia onkologiczna
-
Hematologia
-
Hipertensjologia
- Immunologia kliniczna
- Kardiologia dziecięca
-
Medycyna paliatywna
-
Medycyna sportowa
-
Nefrologia
- Neurologia dziecięca
-
Neuropatologia
- Onkologia i hematologia dziecięca
- Otorynolaryngologia dziecięca
-
Reumatologia
-
Seksuologia
-
Toksykologia kliniczna
- Transplantologia kliniczna
-
Urologia dziecięca
Natomiast lekarze dentyści mogą specjalizować się w następujących specjalnościach: -
Chirurgia stomatologiczna
-
Chirurgia szczękowo-twarzowa
-
Ortodoncja
-
Periodontologia
-
Protetyka stomatologiczna
-
Stomatologia dziecięca
-
Stomatologia zachowawcza z endodoncją
-
Zdrowie publiczne
-
Epidemiologia
Dwustopniowy system specjalizacji w
Polsce
wprowadzono po
II wojnie światowej
ze względu na ogromny niedobór kadry lekarskiej i konieczność skróconego szkolenia specjalistów oraz chęć jak najszybszego "poprawienia" danych statystycznych dotyczących liczby specjalistów (w statystykach podawano łączną liczbę specjalistów bez informacji o stopniu). W tym ostatnim aspekcie Polska wzorowała się na
ZSRR
, gdzie istniały nawet 3 stopnie specjalizacji. W systemie dwustopniowym przeważnie stosowano zasadę trzyletniej specjalizacji I stopnia i dwuletniej II stopnia. Dość szybko system dwustopniowy uległ wynaturzeniom, które trwały az do jego zniesienia: - zmniejszał się odsetek specjalistów I stopnia rozpoczynających specjalizację II stopnia — w najmniejszym stopniu proces ten dotyczył mało popularnych specjalności, jak np.
medycyna sądowa
,
mikrobiologia
,
patomorfologia
(tam był największy niedobór specjalistów) oraz lekarzy zatrudnionych w ośrodkach związanych z uczelniami medycznymi (tam konieczność zdobycia II stopnia wiązała się z warunkami zatrudnienia); w pozostałych sytuacjach II stopień zaczynali przede wszystkim ci, którzy chcieli ubiegać się o ordynaturę i mieli szansę jej uzyskania. Przyczyny nierozpoczynania II stopnia, to przeważnie:
- działania przełożonych (w prowincjonalnych szpitalach często ordynatorzy w obawie przed "konkurencją" utrudniali rozwój zawodowy innym lekarzom ze swego oddziału);
- brak wyraźnych korzyści ze zdobycia II stopnia, jeśli ktoś nie chciał się starać o ordynaturę, ponieważ zarówno specjalista I, jak i II stopnia mógł otworzyć gabinet prywatny.
- coraz częściej wydłużał się okres szkolenia specjalizacyjnego (szczególnie w II stopniu) nawet do kilkunastu i 20 lat;
- zmniejszał się odsetek osób rozpoczynających specjalizacje szczegółowe.
Tytuł lekarza otrzymują także absolwenci
medycyny weterynaryjnej
(
lekarz weterynarii
) oraz
stomatologii
(
lekarz dentysta
). Absolwenci kierunku lekarskiego uzyskują tytuł zawodowy "lekarza", choć w powszechnym użyciu jest nie posiadający umocowania prawnego zwrot "lekarz medycyny". Przypisy Zobacz też Linki zewnętrzne
Inne hasła zawierające informacje o "Lekarz":
II wiek
matematyk, astronom, astrolog i geograf
180
-
Marek Aureliusz
, cesarz rzymski
200
-
Galen
, Lekarz rzymski Wydarzenia w Europie
101
-
102
-
I wojna dacka
105
-
106
-
II wojna ...
Biegun północny
będzie to południe.Pierwszym człowiekiem, który twierdził, że dotarł do bieguna, był amerykański Lekarz i badacz polarny Frederick Albert Cook. Miał tego dokonać
22 kwietnia
...
XVI wiek
wenecki w służbie angielskiej. syn Giovanniego-Johna.
Girolamo Cardano
– włoski matematyk, astrolog i Lekarz epoki
renesansu
.
Jacques Cartier
- francuski podróżnik i odkrywca.
Miguel de Cervantes
- ...
Uniwersytet Witolda Wielkiego
(
1993
–
1996
)Vytautas Kaminskas (
1996
–
2006
)
Zigmas Lydeka
(od maja
2006
) Znani absolwenci
Adam Dowgird
-
białostocki
Lekarz, działacz mniejszości polskiej na
Litwie
w latach
1931
-
1940
.Przypisy↑ Archiwum i Muzeum ...
Jonas Basanavičius
w Ožkabaliai w rejonie
Wyłkowyszki
, zm.
16 lutego
1927
w
Wilnie
) - Lekarz, redaktor pierwszej
litewskiej
gazety
Aušra
(Świt), która była wydana w
1883
...
1884
-
Bedřich Smetana
, czeski kompozytor (ur.
1824
)
18 maja
-
Heinrich Göppert
, niemiecki Lekarz, botanik i paleontolog (ur.
1800
)
10 lipca
- Heinrich Laube, niemiecki publicysta, ...
Zawał mięśnia sercowego
...
Benedykt Dybowski
zm.
30 stycznia
1930
we
Lwowie
) – polski przyrodnik, podróżnik, odkrywca i Lekarz. Szlachcic herbu
Nałęcz
. Badacz jeziora
Bajkał
, południowej Azji i
Kamczatki
, profesor ...
François-Alphonse Forel
Szwajcarii
- zm.
7 sierpnia
1912
r. również w Morges) - szwajcarski Lekarz i przyrodnik, profesor, pionier badań
Jeziora Genewskiego
, twórca
limnologii
. ...
1977
uczony, konstruktor rakiet, m.in.
V-2
(ur.
1912
)
14 lipca
-
Zbigniew Bochenek
, polski Lekarz-otolaryngolog (ur.
1923
)
17 lipca
-
Witold Małcużyński
, polski pianista (ur.
1914
)
23 lipca
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Lekarz":
01. Rozwój człowieka (plansza 11)
Popiersie Hipokratesa autorstwa Rubensa
Pierwsza koncepcja temperamentu stała się podstawą pierwszej typologii osobowości.
Grecki Lekarz Hipokrates (ok. 460 – 377 r. p.n.e.) sprowadził naturę człowieka do ...
002. Odmiana czasowników słabych w języku niemieckim. Czas teraźniejszy. Präsens. (plansza 12)
...
213 Polska kultura, sztuka i nauka dwudziestolecia międzywojennego (plansza 4)
Hugo Steinhaus, biochemik – Kazimierz Funk prowadzący badania nad witaminami, a także Lekarz Ludwik Hirszfeld – twórca podstaw nauki o grupach krwi.
...
|