Plan świnoujskiego portu z zaznaczonym Terminalem Promowym Świnoujście
Terminal promowy - punkt odprawy celnej
Terminal Promowy Świnoujście
Sp. z o.o.
– jeden z najnowocześniejszych
terminali promowych
na
Bałtyku
, położony w części portowej
Świnoujścia
– w dzielnicy
Warszów
na
Wolinie
. Jest największym z czterech polskich terminali promowych (pozostałe znajdują się w
Gdyni
– Stena Line Terminal Gdynia i
Gdańsku
: Baza Promowa PŻB i Terminal Promowy Westerplatte).
Historia
Pierwsze
powojenne
połączenie promowe ze Świnoujścia (przystań Odra Port przy
stacji o ówcześnie tej samej nazwie
) do
Trelleborga
uruchomiono
20 lutego
1948
[1]. Początkowo obsługiwały je trzy
parowe
statki pasażerskie
bandery
szwedzkiej
(SS Starke, który zainaugurował przewozy na tej linii oraz SS Drottning Victoria i SS Konung Gustav V) przystosowane do przewozu wagonów kolejowych, należące do
Statens Järnvägar
(SJ; szwedzkie koleje państwowe). SS Drottning Victoria i SS Konung Gustav V od listopada 1945 pływały na linii Trelleborg –
Gdańsk
a następnie wraz z SS Starke pomiędzy
1946
a 1948 na linii Trelleborg –
Gdynia
, po czym przeniesiono je na linię do Świnoujścia. Promy obsługiwały także pasażerskie przewozy kolejowe, m.in. pociąg pasażerski Balt-Orient-Express[2] od
1948
w relacji
Sztokholm
–
Belgrad
, a od początku
lat 50.
w relacji Sztokholm –
Sofia
, który w swoim składzie posiadał wagony bezpośrednie m.in. w relacjach Trelleborg –
Praga
[3] czy
Oslo
– Praga[4]. Do
1954
, do momentu likwidacji linii, pływały na niej polski prom
SS Kopernik
oraz szwedzka jednostka Vasa.
Żeglugę promową przywrócono w
1964
roku połączeniem Świnoujście –
Rønne
–
Ystad
obsługiwanym przez krótki czas przez
duński
prom MF Jens Kofoed. Później na linię wszedł zakupiony przez
PŻM
od Finnlines MF Gryf (ex Hansa Express, Finndana).
1 kwietnia
1977
terminal przekazany został przez
Zarząd Portów Szczecin-Świnoujście
Polskiej Żegludze Bałtyckiej
– nowo powstałej firmie, która de facto już od
8 marca
obsługiwała promy w Świnoujściu. Nosił wówczas nazwę Bazy Promów Morskich PŻB.
16 czerwca
tego samego roku, przedsiębiorstwo uruchomiło kolejną linię – do
Kopenhagi
. W późniejszych latach oferowano również połączenia promowe na przedłużonej linii kopenhaskiej: do
Felixstowe
– w
1978
i
Travemünde
– na przełomie lat
1982
/
1983
. W latach
1995
-
2000
działała linia Świnoujście –
Malmö
, zaś na przełomie lat
2002
/
2003
linia kopenhaska doczekała się kolejnej wariacji: Świnoujście – Ystad – Kopenhaga.
9 czerwca
1994
zakończono budowę nowego budynku Dworca Morskiego. PŻB była właścicielem terminalu do
2001
roku. Od
1 sierpnia
2001
terminal działa jako samodzielne przedsiębiorstwo będące własnością
spółki
Polskie Terminale SA ze
Szczecina
, w której 100% udziałów ma
Zarząd Morskich Portów Szczecin i Świnoujście
.
Połączenia
Z terminalu odprawiane są promy do
Skandynawii
– do
Kopenhagi
,
Ystad
,
Trelleborga
i, jedynie w
lipcu
i
sierpniu
, do leżącego na wyspie
Bornholm
duńskiego
miasta
Rønne
:
Do terminalu prowadzi
droga krajowa nr 3
, będąca jednocześnie częścią europejskiej trasy
E65
. Terminal posiada połączenia lądowe (drogowe i kolejowe) oraz wodne (poprzez
tor wodny Szczecin-Świnoujście
) ze
Szczecinem
i resztą kraju.
Terminal stanowi ważny element polskiej infrastruktury transportowej, funkcjonując również jako morskie przejście graniczne. Jest istotnym węzłem komunikacyjnym transportu środkowoeuropejskiego, łączącym
Skandynawię
ze środkową i południową
Europą
; w przeszłości umożliwiał także połączenia promowe z Europą zachodnią.
Wyposażenie terminala
Dane nt. wyposażenia terminala [6]Nazwa nabrzeża | długość | głębokość | pasażerowie | samochody osobowe | samochody ciężarowe | wagony kolejowe |
---|
Nabrzeże nr 2 | 193m | 11m | | | | |
Nabrzeże nr 3 | 194m | 9,5m | | | | |
Nabrzeże nr 4 | 184m | 9,5m | | | | |
Nabrzeże nr 5 | 196m | 9,5m | | | | |
Nabrzeże nr 6*) | 154m | 9,5m | | | | |
*) Nabrzeże nr 6 należy do
Marynarki Wojennej
, z możliwością wykorzystania go do cywilnej eksploatacji
Przeładunki w 2006[7]
- pasażerowie: 767 015
- samochody osobowe: 149 885
- samochody ciężarowe: 182 882
- wagony kolejowe: 20 955
- ładunki: 2 856 027 ton
Możliwości przeładunkowe[8]
Dziennie:
- 10 000 pasażerów
- 3 000 samochodów osobowych
- 3 000 samochodów ciężarowych
- 500 wagonów kolejowych
- 35 000 ton ładunków
Rocznie:
- 2-3 mln pasażerów
- 0,5-0,8 mln samochodów osobowych
- 0,5-0,8 mln samochodów ciężarowych
- 100 000 wagonów kolejowych
- 9 000 000 ton ładunków
Ciekawostki
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne