Procesor sygnałowy (DSP z
ang.Digital Signal Processor, procesor DSP) oznacza klasę specjalizowanych
procesorów
do
cyfrowej obróbki sygnałów
. Charakteryzują się rozdzielonymi pamięciami programu i danych (
architektura harwardzka
), możliwością równoczesnego odczytu instrukcji i danych, sprzętowym dostosowaniem do wykonywania operacji najczęściej występujących przy przetwarzaniu sygnałów (filtracji
FIR
i
IIR
,
transformacji Fouriera
, korelacji wzajemnej) i
potokowym przetwarzaniem
instrukcji.
Procesory DSP pojawiły się jako odpowiedź na praktyczne zapotrzebowanie układów w zastosowaniach
elektroniki przemysłowej
.
Pierwszy układ aspirujący do klasy DSP – 2920 – został wyprodukowany w roku 1979; zawierał procesor, pamięć
EPROM
i
RAM
i przetworniki analogowo-cyfrowe i cyfrowo-analogowe w pojedynczym chipie.
Innymi znaczącymi pionierami procesorów DSP były układy ADSP2181 prod.
Analog Devices
lub TMS32010 z roku 1982 prod.
Texas Instruments
.