Hengduan Shan pośrodku zdjęcia
Hengduan Shan (inne nazwy Góry Sino-Tybetańskie, Alpy Syczuańskie, Góry Sinotybetańskie;
chiń.
横断山脉;
pinyin
Héngduàn Shānmài) – rozległy system górski w południowych
Chinach
, w prowincji
Syczuan
, przy granicy z
Birmą
.
Góry rozciągają się w przybliżeniu od doliny
Huang He
na północy do doliny
Jangcy
na południu. Hengduan Shan tworzą wschodnią krawędź
Wyżyny Tybetańskiej
, na południu graniczą z
Wyżyną Junnan-Kuejczou
, otaczają od zachodu
Kotlinę Syczuańską
. Dzielą się na liczne
pasma
oddzielone głębokimi do 3 km dolinami wielkich rzek -
Saluinu
,
Mekongu
, Jangcy i ich dopływów. Maksymalne wysokości spadają z zachodu na wschód od 5000-6500 do 1000-1200 m n.p.m. Najwyższy szczyt -
Gongga Shan (Minya Konka)
w pasmie
Daxue Shan
, 7556 m n.p.m.
Geologia
Góry powstały w
mezozoiku
, w toku
orogenezy kimmeryjskiej
. Są zbudowane z
łupków
,
piaskowców
i
granitów
. Występują złoża rud metali i
azbestu
. Teren sejsmiczny - wschodnim skrajem gór przebiega
uskok tektoniczny
.
Klimat
Klimat
przejściowy między
klimatem podzwrotnikowym
Kotliny Syczuańskiej na wschodzie a
kontynentalnym
Wyżyny Tybetańskiej na zachodzie. Roczne opady od 1200 mm (lokalnie 2000 mm) w części wschodniej do 600 mm na zachodzie. Porośnięte lasami mieszanymi, na południu wiecznie zielonymi. W partiach szczytowych występują
lodowce
. Region występowania
wielkiej pandy
i wielu rzadkich gatunków zwierząt i roślin, m.in. cisa chińskiego.
Ludność
Hengduan Shan zamieszkują głównie
Tybetańczycy
, ponadto
Chińczycy
. Doliny rzek wykorzystane rolniczo, w wyższych partiach pasterstwo koczownicze.
Źródła