Ukształtowanie poziome
Podstawowymi jednostkami ukształtowania poziomego są
oceany i
kontynenty. Oceany są największą zwartą częścią
hydrosfery. Kontynentem jest wielka część powierzchni lądowej wyróżniająca się pewnym odosobnieniem. Cechą charakterystyczną poziomego ukształtowania
Ziemi jest przewaga powierzchni wodnych nad lądowymi. Na ogólną powierzchnię Ziemi, wynoszącą 510 milionów km
2, oceany zajmują 361 milionów km
2, czyli prawie 71%. Lądy stanowią zaledwie 29% powierzchni, zajmując 149 milionów km
2. Powierzchnie lądowe koncentrują się na półkuli północnej (39,4% powierzchni półkuli) i wschodniej (36,4%).
Z wyznaczeniem granic większości kontynentów zazwyczaj nie ma problemów. Największy problem jest z kontynentem
europejskim. Pod względem fizycznogeograficznym nasz kontynent stanowi wielki
półwysep Azji. Biorąc jednak pod uwagę odrębność
kulturową,
historię i
tradycje terminologiczne, Europa jest uznawana za odrębny kontynent.