Ze względu na efekt energetyczny biegnącej reakcji stosuje się podział na:
Reakcje egzoenergetyczne
Reakcje endoenergetyczne
Przebiegowi reakcji egzoenergetycznej towarzyszy wydzielenie ciepła, czyli obniżenie energii wewnętrznej (∆U < 0)
Reakcja endoenergetyczna biegnie z pobraniem ciepła, czyli wymaga podwyższenia energii wewnętrznej (∆U > 0)
Mówiąc o reakcjach związanych z przemianami energetycznymi warto zauważyć, że krzywa zmiany energii wewnętrznej układu z czasem, niezależnie od rodzaju reakcji, ma element wspólny. W pierwszym etapie reakcji występuje wyraźne maksimum (garb energetyczny). Jest to tzw. energia aktywacji, niezbędna do rozpoczęcia reakcji. Wartość tej energii można obniżyć stosując katalizatory lub też podwyższyć za pomocą inhibitorów. Występowaniem takiego progu energetycznego wyjaśnia się między innymi fakt, że niezwykle aktywnie reagującą tzw. mieszanina piorunująca (H2 + O2) można przechowywać bez obawy zajścia reakcji, jednak wystarczy niewielki bodziec np. zapalone łuczywko a reakcja będzie biegła bardzo energicznie.
