|
„Tyś Konrad, przebóg! spełnione wyroki,
Ty masz być mistrzem, abyś ich zabijał!
Czyż nie poznają? - ukrywasz daremnie,
Chociażbyś, jak wąż, inne przybrał ciało,
Jeszcze by w twojej duszy pozostało
Wiele dawnego - wszak zostało we mnie!
Chociażbyś wrócił, po twoim pogrzebie
Jeszcze Krzyżacy poznaliby ciebie».
Słucha rycerstwo - to głos pustelnicy,
Spojrzą na kratę, zda się pochylona,
Zda się ku ziemi wyciągać ramiona,
Do kogoż?”
|
Należy zwrócić uwagę, że Adam Mickiewicz prezentuje miłość Aldony i Waltera w sposób nowatorski. Innowacyjność prezentacji polega na przedstawieniu stanu zakochania bohaterki, a nie jak dotychczas przeżyć zakochanego. Aldona podziwia Waltera, „we śnie powtarza” barwne opowieści ukochanego. Walter jawi się jej jako wielki rycerz, którzy walczy w obronie słusznych spraw, dlatego zrozumie wybór męża i nie będzie odwodzić go od zemsty na Krzyżakach. Istotne jest również szczególne porozumienie zakochanych, wzajemna szczerość, zaufanie.
|
