Są zwykle ciałami stałymi o dość dużej gęstości i wysokich temperaturach topnienia.
W wodzie się nie rozpuszczają.
Jedynie tlenki litowców (IA) i berylowców (IIA) reagują chemicznie z wodą dając wodorotlenki.
Większość tlenków metali ma wiązanie jonowe, a ich sieć krystaliczna zawiera kationy metali i aniony O2-.
W stanie stopionym przewodzą prąd elektryczny.
Tlenki metali ciężkich są barwne.
Tlenki zasadowe wchodzą w reakcje z kwasami, natomiast są odporne na działanie zasad.
Jeśli pierwiastek we wszystkich związkach wykazuje jedną wartościowość, wówczas nie ma konieczności jej podawania.
Do tlenków zasadowych można zaliczyć: wszystkie tlenki litowców (Li2O, Na2O, K2O, Rb2O, Cs2O), tlenki berylowców z wyjątkiem tlenku berylu (MgO, CaO, SrO, BaO) oraz niektóre tlenki metali bloku d (m.in. CrO, MnO, HgO, CoO).