|
Przykład 1
Najlepiej opisuje miłość św. Paweł w liście do Koryntian: Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą; nie dopuszcza się bezwstydu, nie szuka swego, nie unosi się gniewem…
Miłość ma tutaj znaczenie jako wartość najwyższa, najprawdziwsza i najdoskonalsza, jest ważniejsza od wiary i nadziei. Przymiotniki miłości: cierpliwa, łaskawa, dobra, wybaczająca, wyrozumiała, sprawiedliwa opisują miłość pełną, doskonałą, której obce są pojęcia: zazdrość, sława, pycha, gniew i kłamstwo. Miłość jest uczuciem ponadczasowym, nieograniczonym.
W Biblii odnajdujemy wiele przykładów na to, że człowiek bez miłości jest martwy. Pismo Święte jednoznacznie przedstawia miłość jako uczucie budujące, szlachetne, czyste, które potrafi znieść wszelkie trudności.
Miłość uczy nas zrozumienia i cierpliwości, pojednania i poświęcenia dla drugiego człowieka. Życie bez miłości jest próżne, mało warte, jednym słowem zmarnowane. W literaturze średniowiecza czytamy o pięknej miłości mężczyzny do kobiety. Jest on tematem legendy celtyckiej o Tristanie i Izoldzie.
To silne, głębokie uczucie silniejsze niż wierność małżeńska mogło stawić czoło wszelkim przeciwieństwom losu oraz cierpieniu.
Owa miłość posiadała moc magiczną, ponieważ zrodziła się po wypiciu cudownego napoju miłosnego. Kochankowie spotykają się potajemnie, chwytają się każdego sposobu, by być, choć przez chwilę razem, bo nie mogą żyć ani umrzeć bez siebie. Wiedzieli, że ich miłość jest nielegalna, jednak nie potrafili bez siebie żyć. Król, dowiedziawszy się o zdradzie chciał zabić kochanków.
Tristan, widząc, że nie wygra z władcą poprosił go o przebaczenie dla Izoldy,
sam zaś obiecał wyjechać za morze. Ciągle jednak tęsknili za sobą. Ciągle spotykali się potajemnie, aby tylko móc ze sobą przebywać.
|
