Dawne poglądy o budowie Ziemi i jej strukturze
Autorami koncepcji składników świata są
starożytni Grecy. Najpełniej rozwinął ją
Arystoteles (384-332 p.n.e.). Według poglądów, które głosił świat składa się z
żywiołów, a są nimi: ziemia, woda, powietrze i ogień. Cechy ciał miały wynikać z przewagi któregoś z żywiołów. Arystoteles uważał nieruchomą
Ziemię za centrum
wszechświata, ale przyjmował jej kulisty kształt. Według Arystotelesa wnętrze Ziemi poprzecinane jest
jaskiniami, w których krążą „wyziewy” wytwarzane przez „ogień centralny”. Z suchych wyziewów powstawały metale, z mokrych – skały. Wyziewy powodowały również trzęsienia ziemi. Grecki
filozof twierdził także, że lądy i morza zmieniają swoje granice. Była to koncepcja spójna, oparta jednak na spekulacjach, nieweryfikowanych doświadczalnie. Tezy Arystotelesa podtrzymywane były przez wszystkich niemal myślicieli aż do czasów
Mikołaja Kopernika.
Popiersie Arystotelesa
