U
workowców i
podstawczaków występuje specyficzne w świecie organizmów zjawisko wydłużenia w czasie procesu zapłodnienia. Proces ten rozpoczyna się od połączenia
gametangiów lub różnoimiennych
strzępek. W tym momencie dochodzi do zalania się
cytoplazmy plemni i
lęgni (lub cytoplazmy połączonych strzępek), czyli do
plazmogamii. Nie dochodzi jednak do połączenia się
jąder komórkowych. Ustawiają się one dwójkami, tworząc pary jąder sprzężonych i tworzą strzępkę dwujądrową (dikariotyczną). W miarę wzrostu takiej strzępki jądra sprzężone dzielą się synchronicznie. W ten sposób do nowo tworzonych komórek przechodzą zawsze po dwa jądra (sprzężone), każde pochodzące od innego grzyba.
Do zlania się jąder komórkowych (
kariogamii), dochodzi dopiero po pewnym czasie w specjalnej wydzielonej części
owocnika zwanej
hymenium lub warstwą rodzajną. Po kariogamii tworzy się jądro
zygotyczne, które bardzo szybko przechodzi
mejozę. Z kolei z
haploidalnych jąder tworzą się
zarodniki (mejospory workowe lub podstawkowe).
