Sformułował dowód, zwany niekiedy probabilistycznym i eudajmonistycznym, oparty na prawdopodobieństwie i właściwym ludziom oczekiwaniu szczęścia - kwestionując oczywistość i pewność twierdzenia, że Bóg istnieje, wskazywał, iż przyjęcie go jest dla człowieka korzystniejsze, niż odrzucenie, gdyż może dać mu życie wieczne za cenę pewnych ograniczeń w życiu doczesnym (zakład Pascala).