Ukształtowanie powierzchni Ameryki nawiązuje do jej budowy geologicznej.
Na tarczach oraz platformach prekambryjskich położone są niziny i wyżyny,
czyli północno – wschodnia i centralna część kontynentu.
Appalachy, stare góry o łagodnych stokach i niewielkich wysokościach bezwzględnych, znajdują się w strefie fałdowań paleozoicznych.
Kordyliery to młode góry fałdowe, powstałe w orogenezie alpejskiej.
Kordyliery leżą na styku płyt kontynentalnych i oceanicznych, czyli w strefie aktywnej sejsmicznie. Częstymi zjawiskami są tam wybuchy wulkanów, trzęsienia ziemi.
O aktywności Kordylierów świadczą liczne pęknięcia skorupy ziemskiej
w ich obrębie. Najbardziej znany jest uskok San Andreas w Kalifornii.
Ma on ok. 1200 km długości i stanowi granicę między dwiema płytami litosfery: pacyficzną i północnoamerykańską. Płyty te przemieszczają się względem siebie średnio 5 cm na rok. Na skutek aktywności sejsmicznej uskoku San Andreas, Kalifornia nawiedzana jest przez trzęsienia ziemi. Najpotężniejsze z nich miało miejsce w 1906 roku w San Francisco. Zginęło wówczas 3 tysiące osób.
