Panowanie Władysława II Jagiełły
Sytuacja
Władysława II Jagiełły w sprawie dziedziczenia korony była niejasna, ponieważ
prawo do dziedziczenia
tronu posiadała jego zmarła w 1399 r. żona Jadwiga, a fakt, że Władysław przez dłuższy czas nie miał syna, dodatkowo skomplikował sytuację. Ten poważny dla Polski problem rozwiązało
małżeństwo Jagiełły z Zofią Holszańską (
Sonką), które przyniosło narodziny Władysława (1424 r.) i Kazimierza (1427 r.). Rycerstwo, które wykorzystując trudną sytuację władcy otrzymywało
nowe przywileje, powoli przechodziło w stan
szlachecki i miało
coraz większy wpływ na rządy w Polsce. Do wydania pierwszego przywileju (
gwarancji nietykalności majątkowej) szlachta zmusiła Jagiełłę pod
Czerwińskiem w 1422 r., kiedy to wybierała się na
Krzyżaków. Kolejne przywileje wymusiła w czasie starania się Jagiełły do osadzenia na tronie swojego syna Władysława. Wówczas to otrzymała wyższe stanowiska kościelne nadane w 1430 r. w
Jedlnie i rozszerzone w 1433 r. w
Krakowie dla swojego stanu oraz dostała
nietykalność osobistą bez wyroku sądu.