Aktualna kategoria: Wiadomości »
30 września 2022
» ADHD — czyli zespół ...
ADHD — czyli zespół nadpobudliwości psychoruchowej
ADHD jest ogólną nazwą zaburzeń zachowania, które od dłuższego czasu są jednym z najczęstszych powodów wizyt w gabinecie psychiatry lub psychologa. Przypadłość nie powinna być bagatelizowana, ponieważ może ona postępować wraz z wiekiem dziecka i zaburzać jego prawidłowy rozwój.
Co to jest ADHD?
ADHD, czyli zespół nadpobudliwości psychoruchowej pojawia się stosunkowo szybko — zazwyczaj u dzieci poniżej 5 roku życia.
Dziecko, które zmaga się z tym zaburzeniem, zazwyczaj szybko się nudzi i nie jest wytrwałe. Bardzo często zaczyna robić kilka rzeczy naraz i żadnej z nich nie potrafi dokończyć.
Schorzenie pojawia się ok. 4-8% dzieci w wieku między 6, a 9 lat (zdecydowanie częściej u chłopców). Wraz z wiekiem częstotliwość występowania ADHD maleje.
Warto jednak zaznaczyć, że niektóre objawy utrzymują się nawet w dorosłym życiu.
Przyczyny występowania
Na samym początku należy wspomnieć, że na występowanie ADHD wpływa kilka czynników, m.in.:
- genetyka,
- urazy w okresie płodowym,
- mała waga urodzeniowa,
- bardzo mała aktywność dopaminy,
- niedotlenienie w czasie porodu,
- zatrucie metalami ciężkimi,
- urazy głowy,
- nieprawidłowa dieta,
- złe praktyki w ciąży (palenie, spożywanie alkoholu i substancji psychoaktywnych).
Jakie są objawy ADHD?
Medycyna wskazuje trzy główne grupy objawów ADHD: nadruchliwość, zaburzenia uwagi oraz impulsywność. Objawy z poszczególnych grup, mogą się różnić intensywnością, w zależności od dziecka.
Do najbardziej charakterystycznych symptomów zespołu nadpobudliwości psychoruchowej należy:
- impulsywność,
- brak koncentracji i uwagi,
- bycie w ciągłym ruchu,
- gadatliwość,
- nadpobudliwość,
- huśtawka emocjonalna,
- agresywność,
- wrażliwość,
- stany lękowe,
- problemy ze snem,
- trudności w kontaktach z rówieśnikami,
- problemy z mową.
Jeśli chodzi o charakterystyczne zachowania dziecka, które mogą wskazywać na ADHD, to:
- nie chce iść spać,
- szybko się denerwuje,
- psuje zabawki (nieumyślnie),
- jest nieustannie w ruchu (macha rękami, nogami),
- przeszkadza innym,
- zaczepia rówieśników,
- nie pamięta szczegółów,
- nie potrafi się skoncentrować.
Co ciekawe, zaburzenie ADHD może występować także u dorosłych. Zazwyczaj osoby zmagające się z tym schorzeniem prowadzą chaotyczny tryb życia, szybko pobadają w uzależnienia od alkoholu lub narkotyków.
W przypadku dorosłych ADHD bardzo często występuje razem z innymi chorobami, takimi jak: depresja, choroba dwubiegunowa czy lęki.
Gdzie udać się po pomoc?
Jeżeli zauważysz u swojej pociechy objawy, które mogą skazywać na ADHD, warto skonsultować się ze specjalistą. Im szybciej zaburzenia zostaną wykryte, tym wcześniej rozpocznie się leczenie, co może zapobiec pogłębieniu się trudności adaptacyjnych u dziecka.
Diagnostyka
Aby właściwie postawić diagnozę, konieczna jest konsultacja u kilku specjalistów: psychiatry, psychologa, pediatry oraz neurologa. W celu właściwego zdiagnozowania ADHD lekarze przeprowadzą wywiad także z rodzicami dziecka, podczas którego sprawdzą, jak dziecko zachowuje się w domu, w szkole i wśród rówieśników.
Zazwyczaj lekarze proszą o dostarczenie pisemnej opinii pedagoga szkolnego lub wychowawcy, którzy mają codzienny kontakt z dzieckiem.
Leczenie ADHD
Plan leczenia ADHD jest indywidualnie dostosowywany dla każdego dziecka. Przy wyborze odpowiedniej terapii, brany jest pod uwagę wiek dziecka, rodzaj oraz intensywność objawów, a także ogólny stan zdrowia.
W przypadku schorzeń ADHD leczenie może składać się z:
- leczenie farmakologiczne,
- psychoterapia,
- terapia rodzinna,
- terapia grupowa z rówieśnikami,
- zajęcia edukacyjne dla rodziców.
Bardzo często przy leczeniu ADHD stosowane są metody terapeutyczne, które są uzupełnieniem podstawowego leczenia:
- zajęcia radzenia sobie z agresją,
- zajęcia służące opanowaniu umiejętności szkolnych i poprawie koordynacji ruchowej.