Integrując społecznie dzieci niepełnosprawne stwarzamy im warunki, aby mogły wychowywać się, uczyć i wzrastać w naturalnym środowisku, wśród rówieśników. Proces ten zachodzić powinien przy jednoczesnej trosce o godność dziecka, podmiotowy sposób traktowania. Nie należy zatem koncentrować się na jego upośledzeniach czy brakach, ale bazować na tym co potrafi, na jego umiejętnościach. Musimy sobie uświadomić, że proces integracji nie opiera się na litości lecz życzliwości i pełnej akceptacji jednostki.
Grupy integracyjne funkcjonują w naszej placówce od pięciu lat. Dzielimy się ciągle doświadczeniami, własnymi spostrzeżeniami i uwagami dotyczącymi organizacji zajęć. Z doświadczenia wiemy, że w naszym przedszkolu sprawdzają się zajęcia plastyczne, podczas których dzieci współpracują ze sobą malując jeden obraz (np. las, zimowy pejzaż, wiosnę w sadzie itp.). Dzięki takim zajęciom, dzieci mają możliwość odczuć i przeżyć istotę wspólnego tworzenia. Wszyscy działają w jednym celu, nikt nie jest lepszy, ważniejszy czy sprawniejszy. Wynik końcowy zależy od współpracy wszystkich. Każde dziecko może odnieść sukces i zadowolenie z wykonywanej pracy.
Powodzeniem cieszą się również wszelkie zabawy ruchowe, które określić można jako baraszkowanie. Podczas ćwiczeń dzieci opanowują schemat ciała, poznają jego granice i możliwości. Jest to okazja do kontaktu fizycznego, lepszego poznania i pokonywania barier psychicznych. Zajęcia te mają charakter zarówno rozwijający, jak i terapeutyczny. Są to jednocześnie sytuacje najpełniejszego partnerstwa, wszyscy na takich samych prawach uczestniczą w zabawie.
Zajęcia tematyczne o dużych walorach poznawczych organizujemy tak, by były kształcące dla zdrowych dzieci i jednocześnie miały akcent reedukacyjny dla dzieci z trudnościami. Konieczna jest indywidualizacja zadań i pracy. Planując zajęcia tematyczne bierzemy pod uwagę możliwości wszystkich dzieci i przeprowadzamy je tak, aby i najzdolniejsze, i najmniej zdolne skorzystały. Podczas codziennych zajęć, przebywania obok siebie, wspólnych zabaw i spacerów, posiłków – dzieci zdrowe dostrzegają i coraz lepiej rozumieją ograniczenia samodzielności kolegów. Odkrywają nie tylko trudności, ale i możliwości niepełnosprawnych. wiedzą kiedy potrzebna jest im pomoc, a kiedy doskonale dadzą sobie radę same. |
