Jesteśmy jedną z pierwszych w Polsce niepublicznych policealnych szkół medycznych
o prawach publicznych. Zajęcia praktyczne realizujemy we własnych, profesjonalnych pracowniach
i specjalistycznych gabinetach lekarskich oraz szpitalach.
Wykłady i ćwiczenia prowadzą doświadczeni, wysoko wyspecjalizowani wykładowcy, nauczyciele akademiccy, lekarze i profesjonaliści w dziedzinie stomatologii, ortopedii, kosmetyki, masażu, ortoptyki, audiologii, opieki społecznej, elektroniki i informatyki medycznej.
Absolwenci szkoły osiągają wysokie wyniki na egzaminach państwowych potwierdzających kwalifikacje w zawodzie.
Absolwent Studium Pracowników Medycznych i Społecznych uzyskuje tytuł technika w swoim zawodzie, dyplom Europass uznawany w całej Unii Europejskiej oraz ma możliwość podniesienia kwalifikacji, a tym samym swojej konkurencyjności na rynku pracy, korzystając z oferty dodatkowej kursów i szkoleń organizowanych przez szkołę. Otrzymuje on dyplom potwierdzający kwalifikacje w zawodzie wraz z suplementem w języku polskim i angielskim zgodnym z Europass.
Asystent osoby niepełnosprawnej
Zawód asystenta osoby niepełnosprawnej jest zawodem nowym
w obszarze pomocy społecznej. Historia jego powstania sięga roku 2001, gdy rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej został wpisany do systemu kształcenia. Celem głównym działań zawodowych asystenta jest systematyczne wspieranie
w kształceniu samodzielności
i wzmacnianie wiary osoby niepełnosprawnej we własne możliwości. Asystent osoby niepełnosprawnej współtworzy programy rehabilitacji
i pomocy osobie niepełnosprawnej, doradza
w zakresie usług medycznych, rehabilitacyjnych, zawodowego przekwalifikowania, kontaktów społecznych, usług kulturalnych, rekreacji
i integracji ze środowiskiem, diagnozuje warunki życia
i dąży do usuwania wszelkiego typu barier psychologicznych, społecznych, architektonicznych, komunikacyjnych, pobudza aktywność osoby niepełnosprawnej oraz jej rodziny
w celu zaspokojenia potrzeb biologicznych, psychicznych
i społecznych, planuje, kontroluje
i ocenia indywidualny program pomocy osobie niepełnosprawnej, włącza osobę niepełnosprawną
w programy instytucji
i placówek świadczących usługi rehabilitacyjne.
Zakres działań zawodowych asystenta wymaga posiadania określonych kompetencji personalnych
i społecznych. Wśród nich, ze względu na charakter pracy
z człowiekiem niepełnosprawnym, istotne znaczenie ma empatia
i komunikatywność. W realizacji zadań kreatywność, konsekwencja
i umiejętność współpracy oraz zdolności negocjowania pomocy
i wsparcia ze strony środowiska społecznego, organizacji
i instytucji działających na rzecz osób niepełnosprawnych.
Asystentka stomatologiczna
Zawód asystentki stomatologicznej
w Polsce istnieje od 1992 roku, wtedy powstała pierwsza szkoła medyczna kształcąca dyplomowane asystentki stomatologiczne na podbudowie szkoły średniej. Absolwentki od początku znajdowały zatrudnienie
w placówkach państwowych
i prywatnych. W pierwszych latach kończyło szkoły ok 100-120 asystentek rocznie. Dopiero przez ostatnie
5 lat obserwujemy wzrost zainteresowania kształceniem
w tym zawodzie, głównie przez osoby pracujące jako pomoce stomatologiczne. Powodem tego jest zapowiedź przez Ministerstwo Zdrowia regulacji prawnej wykonywania tego zawodu. Asystentkami stomatologicznymi
w Polsce są kobiety
w różnym wieku, (średnia wieku około 30 lat). Czas kształcenia to jeden rok,
a uzyskanie dyplomu jest uwarunkowane zdaniem zewnętrznego egzaminu państwowego. Kształci się obecnie asystentki
w formie stacjonarnej (dziennej)
i weekendowej, głownie dla pracujących
w gabinetach pomocy dentystycznych przyuczonych do pracy na stanowisku. Asystentka stomatologiczna jest nieodzownym członkiem zespołu stomatologicznego.
Zadania zawodowe asystentki
w Polsce dotyczą głównie: asystowania lekarzowi dentyście podczas wykonywania zabiegów profilaktycznych, leczniczych
i rehabilitacyjnych, przygotowywania materiałów
i leków stomatologicznych zgodnie
z procedurami, obsługiwania, konserwowania instrumentarium
i sprzętu zgodnie
z procedurami. A ponadto asystentka porządkuje stanowiska pracy lekarza dentysty
i asystentki w trakcie i po zabiegu stomatologicznym. Segreguje odpady zgodnie
z przepisami prawa. Przygotowuje pacjenta do zabiegu stomatologicznego oraz przekazuje zalecenia przedzabiegowe
i pozabiegowe w formie ustnej
i pisemnej. Obserwuje parametry życiowe pacjenta
w trakcie i po zabiegu. Współpracuje
z lekarzem dentystą
w czasie udzielania pierwszej pomocy. Sporządza dokumentację pacjenta na zlecenie lekarza dentysty,
w trakcie i po zabiegu. Stosuje przepisy prawa dotyczące dostępu do dokumentacji medycznej. Posługuje się programem do obsługi gabinetu dentystycznego. Sporządza terminarz przyjęć pacjentów
i rejestruje zabiegi stomatologiczne. Współpracuje ze stacją sanitarno-epidemiologiczną
i pracownią techników dentystycznych. Bezpośrednim współpracownikiem asystentki jest lekarz dentysta
i zazwyczaj jest też pracodawcą. Asystentka wykonuje swoje zadania
w formie umowy
o pracę lub
w formie działalności gospodarczej.
Higienistka stomatologiczna
Zawód higienistki stomatologicznej oficjalnie
w Polsce istnieje od 1975 roku. Absolwentki kierunku od początku znajdowały zatrudnienie
w placówkach państwowych
i prywatnych. Zawód higienistki zawsze związany był szczególnie ze specjalnością periodontologiczną
w stomatologii oraz
z profilaktyką indywidualną
i grupową szczególnie
w przedszkolach i szkołach. Higienistka stomatologiczna dzisiaj współpracuje głównie bezpośrednio
z lekarzem dentystą
w zakresie, wykonywania zabiegów profilaktyczno-leczniczych, które wykonuje samodzielnie na zlecenie
i pod nadzorem lekarza dentysty,
w szczególności: wykonuje wstępne badania diagnostyczne, higienizację pacjentów
w różnym wieku, dobiera środki do prawidłowego utrzymania zdrowia jamy ustnej, prowadzi porady dietetyczne,
a także wykonuje zabiegi takie jak: piaskowanie, polerowanie, skalingi nad
i poddziąsłowe, lakierowanie
i lakowanie uzębienia
w zakresie profilaktyki kariologicznej, impregnacje zębów mlecznych
u dzieci, dopasowywanie wypełnień do zgryzu, wykańczanie
i polerowanie wypełnień amalgamatowych.
W swojej pracy wykorzystuje nowoczesny sprzęt stomatologiczny spełniający najnowsze wymagania. Przygotowuje pacjenta do zabiegu stomatologicznego oraz przekazuje zalecenia przedzabiegowe
i pozabiegowe w formie ustnej
i pisemnej. Obserwuje parametry życiowe pacjenta
w trakcie i po zabiegu. Współpracuje
z lekarzem dentystą
w czasie udzielania pierwszej pomocy. Sporządza dokumentację pacjenta na zlecenie lekarza dentysty,
w trakcie i po zabiegu. Stosuje przepisy prawa dotyczące realizacji zadań zawodowych. Ponadto współpracuje m.in. ze stacją sanitarno – epidemiologiczną, pracownią techniki dentystycznej
i poradnią radiologiczną. Absolwent
w zawodzie higienistka stomatologiczna zgodnie
z posiadaną wiedzą
i umiejętnościami przygotowany jest także do wykonywania czynności administracyjnych
i prowadzenia dokumentacji związanej
z funkcjonowaniem gabinetu stomatologicznego, wykorzystując techniki komputerowe oraz obsługując specjalistyczne programy stomatologiczne.
Higienistka stomatologiczna posiada przygotowanie do pracy
w gabinetach różnych specjalności stomatologicznych. Zawód wymaga wysokiej kultury osobistej, sprawności manualnej, spostrzegawczości, dokładności
i samodzielności w realizacji zadań zawodowych. Higienistka stomatologiczna może podejmować pracę
w gabinetach dentystycznych oraz gabinetach profilaktyki prozdrowotnej
i pomocy przedlekarskiej
w przedszkolach i szkołach. Stosuje przepisy prawa dotyczące dostępu do dokumentacji medycznej. Sporządza dokumentację elektroniczną wykonanych badań radiologicznych
w gabinecie dentystycznym oraz sporządza terminarz przyjęć pacjentów.
Opiekun medyczny
Opiekun medyczny to zawód, który jest na mapie edukacyjnej
w Polsce od lipca 2007 roku. To zawód, który powstał dzięki ogromnemu wysiłkowi Ministerstwa Zdrowia
i Ministerstwa Edukacji Narodowej. Opiekun medyczny to osoba, która
w sposób profesjonalny pomaga osobie chorej
i niesamodzielnej zaspokoić jej podstawowe potrzeby życiowe. Opiekun medyczny rozpoznaje
i rozwiązuje problemy opiekuńcze osoby chorej
i niesamodzielnej w różnym stopniu zaawansowania choroby
i w różnym wieku. Jest to osoba, która pomaga swoim podopiecznym zaspokajać potrzeby bio–psycho-społeczne. Asystując personelowi medycznemu podczas wykonywania zabiegów pielęgnacyjnych, pomaga mu
i jednocześnie wspiera osobę chorą
i niesamodzielną. Podczas świadczenia usług
z zakresu opieki medycznej nad osobą chorą
i niesamodzielną podejmuje współpracę
z zespołem opiekuńczym
i terapeutycznym. Opiekun medyczny to zawód zaufania publicznego, dlatego niezbędne są
u niego kompetencje personalne
i społeczne. Powinien posiadać bardzo dobre zdolności komunikacyjne, umiejętność pracy
w zespole oraz empatię, tak ważną
w kontakcie z drugim człowiekiem. Opiekun medyczny pracując
z osobą chorą
i niesamodzielną ponosi odpowiedzialność za skutki swoich działań. Poprzez swoją postawę zawodową popularyzuje zachowania prozdrowotne. Kwalifikacje zawodowe otrzymuje po zdaniu egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe.
Opiekun osoby starszej
Istotą pracy zawodowej opiekuna osoby starszej jest świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie starszej. Opiekun pomaga osobie starszej
w codziennych czynnościach domowych, planowaniu
i organizacji gospodarstwa domowego, wykonuje czynności pielęgnacyjne
i higieniczne u osób chorych
i niesamodzielnych, udziela pierwszej pomocy
w przypadkach zagrożenia zdrowia
i życia osoby podopiecznej, mobilizuje osobę podopieczną do aktywnego spędzania czasu wolnego, rozwijania zainteresowań
i zwiększania samodzielności życiowej.
Zakres działań zawodowych opiekuna wymaga posiadania określonych kompetencji personalnych
i społecznych. Wśród nich, ze względu na charakter pracy
z człowiekiem starym, istotne znaczenie ma empatia
i komunikatywność. W realizacji zadań kreatywność, konsekwencja
i umiejętność współpracy, zdolność organizowania pomocy
i wsparcia ze strony środowiska społecznego osoby podopiecznej,
a także umiejętność kształtowania pozytywnych relacji interpersonalnych.
Opiekun w domu pomocy społecznej
Zawód wprowadzony na rynek edukacyjny Rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej
z dnia 29 marca 2001 r. Opiekun
w DPS pełni rolę osoby pierwszego kontaktu wobec osób niesamodzielnych, chorych, niepełnosprawnych, potrzebujących stałej opieki
i pielęgnacji, oderwanych przez fakt zamieszkania
w instytucjach całodobowych od codziennych kontaktów
z rodzinami i bliskimi. Dostrzegając potrzeby
i problemy mieszkańców DPS opiekun współpracuje
z zespołem terapeutycznym tworząc
i realizując indywidualne programy oddziaływań skierowanych na osobę korzystającą
z pomocy instytucjonalnej.
W bezpośredniej opiece nad podopiecznym realizuje indywidualny plan pracy
i opieki, pomaga
w zaspakajaniu potrzeb, rozwiązywaniu problemów, wykonywaniu codziennych czynności
z zakresu samoobsługi lub pełni funkcje zastępcze. Organizuje osobie podopiecznej czas wolny umożliwiając samorealizację, rozwój zainteresowań, integrację
z rodziną, społecznością lokalną
i innymi mieszkańcami DPS lub innej instytucji opiekuńczej.
Zakres zadań zawodowych wymaga od opiekuna określonych kompetencji personalnych
i społecznych. Praca
z osobą niesamodzielną, chorą
i niepełnosprawną wymaga od opiekuna empatii, kreatywności
i konsekwencji w realizacji zadań oraz umiejętności kształtowania pozytywnych relacji interpersonalnych
w najbliższym otoczeniu osoby podopiecznej.
Opiekun
w Domu Pomocy Społecznej uzyskuje kwalifikację po zdaniu egzaminu potwierdzającego kwalifikację zawodową.
Opiekunka dziecięca
Opiekunka dziecięca zajmuje się sprawowaniem fachowej opieki nad małymi dziećmi
w wieku od 0-4 roku życia. Zadaniem opiekunki jest przede wszystkim zapewnienie bezpieczeństwa dziecka oraz zaspokajanie jego potrzeb. Opiekunka wykonuje codzienne czynności związane
z pielęgnacją dziecka – odpowiada za jego higienę, kąpiele, mycie, przewijanie, przebieranie, czesanie, pielęgnację środkami kosmetycznymi. Odpowiada również za prawidłowe odżywianie dziecka, podawanie leków jeśli zachodzi taka konieczność, wykonywanie zabiegów rehabilitacyjnych
w zastępstwie rodziców.
Do zadań opiekunki należy prowadzenie zajęć opiekuńczo-wychowawczych
i edukacyjnych uwzględniających rozwój psychomotoryczny dziecka właściwy dla wieku dziecka oraz zagwarantowanie wypoczynku na świeżym powietrzu. Zawód opiekunki dziecięcej jest zajęciem dla osób, które lubią pracę
z dziećmi i mają z nimi dobry kontakt. Od opiekunki oczekuje się przede wszystkim odpowiedzialności, spokoju, opanowania, łagodności, ale równocześnie pewnego zdecydowania, potrzebnego do zapanowania nad dziećmi oraz cierpliwości. Ważna jest również umiejętność szybkiego nawiązania kontaktu
z dzieckiem i podtrzymywania go, tak aby dziecko było zajęte przez dłuższy czas. Istotna jest więc kreatywność opiekunki, potrzebna przy organizacji czasu wolnego oraz podzielna uwaga.
Opiekunki mogą pracować
w żłobkach, domach opieki, szpitalach, hospicjach
i różnego rodzaju ośrodkach, które zajmują się opieką nad dziećmi (zarówno pełnosprawnymi, jak
i niepełnosprawnymi). Opiekunka dziecięca może też pracować
w charakterze niani, wynajmowanej przez rodziców podczas ich nieobecności
w domu do opieki nad dziećmi.
Opiekunka środowiskowa
Istotą pracy zawodowej opiekunki środowiskowej jest świadczenie usług opiekuńczych. Opiekunka środowiskowa pomaga osobie podopiecznej
w codziennych czynnościach domowych, planowaniu
i organizacji gospodarstwa domowego, wykonuje czynności pielęgnacyjne
i higieniczne u osób chorych
i niesamodzielnych, udziela pierwszej pomocy
w przypadkach zagrożenia zdrowia
i życia osoby podopiecznej, mobilizuje osobę podopieczną do aktywnego spędzania czasu wolnego, rozwijania zainteresowań
i zwiększania samodzielności życiowej. Zakres działań zawodowych opiekunki wymaga posiadania określonych kompetencji personalnych
i społecznych. Wśród nich, ze względu na charakter pracy
z człowiekiem chorym
i niesamodzielnym, istotne znaczenie ma empatia
i komunikatywność. W realizacji zadań kreatywność, konsekwencja
i umiejętność współpracy, zdolność organizowania pomocy
i wsparcia ze strony środowiska społecznego osoby podopiecznej,
a także umiejętność kształtowania pozytywnych relacji interpersonalnych.
Technik administracji
Technik administracji zajmuje się pracami związanymi z gromadzeniem oraz obiegiem dokumentacji
i informacji zgodnie z instrukcją kancelaryjną w urzędach administracji publicznej i w przedsiębiorstwach, w tym informacji o charakterze ekonomicznym i statystycznym. Sporządza sprawozdania i protokoły posiedzeń i zebrań. Ważnymi zadaniami technika administracji są: opracowywanie projektów aktów administracyjnych , prowadzenie postępowania kończącego się wydaniem decyzji administracyjnej a także przygotowywanie projektów umów cywilnoprawnych. Technik administracji zajmuje się również planowaniem i organizowaniem narad, zebrań, konferencji
i sesji. Prowadzi podstawową dokumentację księgową, planuje koszty i przychody, gospodaruje majątkiem oraz nadzoruje innych pracowników.
Rejestratorka / sekretarka medyczna zajmuje się pracami związanymi
z gromadzeniem oraz obiegiem dokumentacji medycznej pacjentów i informacji zgodnie
z instrukcją kancelaryjną, wykonuje prace biurowe, sporządza dokumenty oraz nadzoruje harmonogram przyjmowania pacjentów. Rejestratorka medyczna obsługuje pracę rejestracji w szpitalach, przychodniach i zakładach opieki zdrowotnej, potrafi prowadzić podstawową dokumentację księgową, planować koszty i przychody, gospodaruje majątkiem oraz nadzoruje innych pracowników. Potencjalne miejsca pracy to szpitale, przychodnie, zakłady opieki zdrowotnej, biura i urzędy.
Technik farmaceutyczny
Technik farmaceutyczny wykonuje prace związane ze sporządzaniem
i wytwarzaniem produktów leczniczych. Wykonuje czynności związane
z obrotem produktami leczniczymi
i wyrobami medycznymi oraz innymi produktami dopuszczonymi do obrotu na podstawie ustawy Prawo farmaceutyczne,
w szczególności wydawania tych produktów, uczestniczy
w analizach i procesie kontroli produktów leczniczych
i wyrobów medycznych
w laboratoriach.
Technik masażysta
Masażysta stosuje wszystkie metody
i techniki masażu oraz zabiegi, które usprawniają leczenie
i rehabilitację ludzi chorych,
a także relaksują
i odmładzają zdrowych. Technik masażysta to średni personel medyczny, wykonuje masaż medyczny, sportowy, kosmetyczny
i profilaktyczny. Technik masażysta musi posiadać biegłą znajomość podstaw teoretycznych
i sprawność manualną. Wykonuje podstawowe ćwiczenia lecznicze, uwzględniając aktualny stan zdrowia, potrzeby
i możliwości pacjenta. Technik masażysta może pracować jako członek zespołu rehabilitacyjnego bądź świadczyć usługi indywidualnie. Najpopularniejsze miejsca pracy dla masażystów to: szpitale, przychodnie rehabilitacyjne, gabinety fizjoterapeutyczne, sanatoria, hotele
i gabinety odnowy biologicznej, ośrodki SPA, prywatne gabinety masażu lub jako masażysta drużyny sportowej.
Technik sterylizacji medycznej
Technik sterylizacji medycznej to nowy zawód medyczny, który powstał na wniosek środowiska zajmującego się wytwarzaniem sterylnych wyrobów medycznych
w warunkach ochrony zdrowia. Celem pracy technika sterylizacji medycznej jest zapewnienie odpowiedniej czystości mikrobiologicznej sprzętu używanego do diagnozowania
i leczenia. Technik sterylizacji medycznej samodzielnie wykonuje proces dekontaminacji.
Dekontaminacja to wieloetapowe przygotowanie sprzętu, którego efektem jest wyrób bezpieczny
w użyciu dla żądanego poziomu czystości mikrobiologicznej dla danego postępowania.
Do zadań zawodowych technika sterylizacji medycznej należy: mycie
i dezynfekcja manualna narzędzi
, przygotowywanie roztworów preparatów myjących i dezynfekcyjnych, mycie
i dezynfekcja maszynowa narzędzi, obsługa maszyn do mycia
i dezynfekcji, kontrola procesu mycia, kontrola procesu dezynfekcji, demontaż narzędzi przed myciem
i dezynfekcją, montaż narzędzi przed sterylizacją, kontrola sprzętu pod względem jakościowym
i ilościowym, pakietowanie narzędzi, pakietowanie bielizny operacyjnej
i materiału opatrunkowego, przygotowanie pakietów okolicznościowych, sterylizacja narzędzi,
bielizny operacyjnej i materiału opatrunkowego różnymi metodami, obsługa sterylizatorów, kontrola procesu sterylizacji, prowadzenie dokumentacji wszystkich wykonanych czynności.
Technik usług kosmetycznych
Technik usług kosmetycznych przeprowadza diagnozę kosmetyczną oraz wykonuje zabiegi z zakresu kosmetyki pielęgnacyjnej (zachowawczej), leczniczej i upiększającej
w obrębie twarzy i całego ciała oraz zabiegi fizykoterapeutyczne. Udziela porad z zakresu kosmetyki zachowawczej i zdobniczej. Organizuje i prowadzi gabinet kosmetyczny. Sporządza
i stosuje środki niezbędne do wykonywania zabiegów kosmetycznych. Przeprowadza pielęgnację i upiększanie oczu, różnych rodzajów cery oraz całego ciała. Wykonuje manicure
i pedicure. Prowadzi pielęgnację skóry głowy i włosów.
Specyfika tego zawodu polegająca na kontakcie z ludźmi wymaga szczególnych cech charakteru, predyspozycji psychofizycznych oraz wysokiej kultury osobistej. Kosmetyczka prowadząca własną działalność jako przedsiębiorca, musi wykazać się umiejętnościami zarządzania salonem kosmetycznym oraz zarządzania personelem.
Terapeuta zajęciowy
Zawód terapeuty zajęciowego należy do grupy zawodów medycznych, które są coraz częściej poszukiwane na dzisiejszym rynku pracy, zarówno w Polsce, jak i za granicą. Terapeuta zajęciowy jest osobą prowadzącą różne formy i techniki terapii zajęciowej, polegającej na aktywizowaniu osób wykluczonych (chorych, niepełnosprawnych, starszych i zaniedbanych) w życiu społecznym.
Terapia zajęciowa ma na celu pomoc w procesie leczenia i rehabilitacji chorych oraz przeciwdziałanie powstawaniu przewlekłego stanu chorobowego lub kalectwa. Terapeuta zajęciowy zapewnia swoim podopiecznym celowe zajęcia, które mają dla nich dużą wartość zarówno pod względem fizycznym, jak i psychicznym. Dzięki prowadzonej przez niego terapii, osoby chore i niesamodzielne mogą na nowo nauczyć się funkcjonowania w społeczeństwie i dostają szansę na usamodzielnienie. Terapeuta zajęciowy poprzez swoje zachowanie dba o dobro pacjenta, dając mu oprócz ćwiczeń również wsparcie psychiczne.
Terapeuta zajęciowy powinien posiadać uzdolnienia artystyczne i manualne. W trakcie nauki terapeuta zajęciowy zdobywa wiedzę na temat metod organizowania czasu wolnego osobom chorym i z różnym stopniem niepełnosprawności oraz odnajdywania się w nowej sytuacji życiowej spowodowanej urazem lub chorobą. Terapeuci zajęciowi mogą podjąć zatrudnienie w placówkach rehabilitacji, szpitalach psychiatrycznych, sanatoriach, domach dziennego pobytu, domach pomocy społecznej, klubach seniora i innych placówkach ochrony zdrowia i pomocy społecznej.
Technik elektroradiolog
Technik elektroradiolog świadczy usługi medyczne w zakresie diagnostyki obrazowej, elektromedycznej i radioterapii. W swojej pracy korzysta z wiedzy na temat metod diagnostycznych wykorzystujących promieniowanie rentgenowskie, promieniowanie gamma, protonowe i neutronowe, a także pole magnetyczne i ultradźwięki.
Technik dentystyczny
Technik dentystyczny wykonuje protezy zębowe, szyny dentystyczne i aparaty ortodontyczne zgodnie z przekazanym projektem na podstawie dostarczonych wycisków. Naprawia protezy zębowe, szyny dentystyczne i aparaty ortodontyczne. Obsługuje nowoczesne urządzenia
i aparaturę w pracowni protetycznej i ortodontycznej.
Zakres kompetencji zawodowych technika dentystycznego obejmuje samodzielne laboratoryjne wykonawstwo uzupełnień protetycznych, szczękowo -ortopedycznych i twarzowo-szczękowych, zleconych przez lekarza dentystę. Wykonywane prace wytwarzane są z akrylu, silikonu, kompozytu, ceramiki i metalu. Zawód ten wymaga szczególnych predyspozycji, talentu i uzdolnień manualnych, cierpliwości i precyzji. Dynamiczny rozwój nowych technologii protetycznych, obliguje technika dentystycznego do permanentnego dokształcania się i doskonalenia umiejętności zawodowych.
Absolwent szkoły – technik dentystyczny, może być zatrudniony w państwowych
i prywatnych pracowniach protetycznych i ortodontycznych oraz może prowadzić własne laboratorium w ramach działalności gospodarczej.
Podolog
Podolog to specjalista, który łączy wiedzę i umiejętności z zakresu medycyny i kosmetologii. Z jednej strony musi mieć wiedzę i umiejętności z zakresu pielęgnacji stóp, z drugiej powinien umieć rozpoznać wszelkie patologie i schorzenia w obrębie kończyn dolnych. Niebagatelne znaczenie mają też zdolności manualne – podolog samodzielnie wykonuje zabiegi.
Podolog zajmuje się leczeniem takich schorzeń jak: stopa cukrzycowa, wrastający paznokieć, modzele, odciski i nagniotki, kurzajki , nadpotliwość stóp, pęcherze, grzybica stóp. W obszarze działań podologa leży nie tylko leczenie schorzeń stóp. Zajmuje się także zmianą kształtu lub struktury paznokcia (może go nawet zrekonstruować lub profesjonalnie obciąć) czy masażem stóp. W zakresie jego kompetencji leży dobór odpowiedniej ortezy i wykonywanie opatrunków na stopach i piętach.